Τα
τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο παρατηρούμε μια ανοδική
πορεία των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων η αλλιώς anime.
Τι
είναι τα anime; Πρόκειται για σειρές κινουμένων σχεδίων που προέρχονται από τη
χώρα της Ιαπωνίας (πολλά βασίζονται σε κόμικ-manga το Ιαπωνικό όνομα και
μεταφέρονται μετά σε κινούμενα σχέδια), χαρακτηριστικό στοιχείο στο σχεδιασμό
τους αποτελεί η “υπερβολή” στις σωματικές αναλογίες των χαρακτήρων (μεγάλα
αυγοειδή μάτια, στόματα που ανοίγουν σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου).
Υπάρχουν
διαφόρων ειδών anime, αθλητικά, μυστηρίου, εφηβικά, επιστημονικής φαντασίας
κ.α. Στη χώρα μας έχουν γίνει ιδιαίτερα γνωστά τα dragon ball και sailor
moon. Που υπάρχει πρόβλημα; Όπως ανέφερα πιο επάνω τα anime βασίζονται στην
υπερβολή. Αυτή η υπερβολή όμως παίρνει διάφορες εκτάσεις και διαστάσεις. Έτσι,
σε πολλά anime έχουμε αμείλικτες μάχες μεταξύ νεαρών παιδιών (dragon ball,
naruto one piece, bleach) στις οποίες εάν κάποιος κόψει κάποιον με ένα σπαθί
τότε με το στοιχείο της “υπερβολής” θα εκτιναχτούν λουτρά αίματος τα οποία
καλύπτουν μέσα στο αίμα ολόκληρο τον χαρακτήρα, με μαγικές τεχνικές που
βασίζονται στην ιαπωνική θρησκεία/μυθολογία (κι, τσάκρα) ακρωτηριάζουν και
διαλύουν με απόλυτα ωμό τρόπο τους εχθρούς τους.
Στο
anime deathnote, ο πρωταγωνιστής κατέχει ένα τετράδιο με το οποίο σκοτώνει
όποιον επιθυμεί, σημειώνοντας το όνομα του υποψήφιου θύματος στο τετράδιο.
Το θύμα, του οποίου το όνομα θα σημειωθεί στο τετράδιο πεθαίνει από καρδιακή
προσβολή. Ο κάτοχος του τετραδίου μπορεί και να σκηνοθετήσει, μια ολόκληρη
διαδικασία για να σκοτώσει το θύμα με τον ποιο αρεστό τρόπο.
Στην
Ελλάδα είχαμε την ατυχία προβολής μίας τέτοιας σειράς, της σειράς με το όνομα
dragon ball η οποία προβαλλόταν μέσα στο παιδικό πρόγραμμα του σαββατοκύριακου
σαν «παιδικό». Πέρα από το στοιχεία της έντονης βίας που χαρακτηρίζουν
αυτά τα κινούμενα σχέδια, κατακλύζονται επίσης και από αρρωστημένα
σεξουαλικά μηνύματα.
Η
πλειονότητα των εφηβικών-νεανικών σειρών, προωθεί την ομαλοποίηση της ομοφυλοφιλίας,
πολλά περνούν αμυδράμηνύματα παιδοφιλίας (dragon ball,-η μπουλμα που
πουλάει το σώμα της στο γέρο για να πάρει τη dragonball-η ίδια συχνά
εμφανίζεται γυμνή)-bleach, laputa castle in the sky) ενώ στις σειρές φαντασίας
βλέπουμε τους χαρακτήρες να χρησιμοποιούν τις υπερφυσικές δυνάμεις τους
προκειμένου να ενδώσουν σε διατροφικές ενέργειες, στο γνωστό naruto ο
πρωταγωνιστής μεταμορφώνεται σε γυμνή γυναίκα,(και μέσα του έχει φυλακισμένο
έναν δαίμονα, που όποτε επιθυμεί του παρέχει δύναμη παίρνοντας τον έλεγχο
του σώματος του) ενώ στο επίσης γνωστό one piece έχουμε έναν χαρακτήρα τραβεστί
ο οποίος αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους.
Αυτά
είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τις διαστροφές που προωθεί η συντριπτική
πλειοψηφία των anime, και τα anime αυτού του τύπου, είναι αυτά που προτιμούντα
από τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων και προωθούνται ποιο πολύ από όλα τα
άλλα. Υπάρχουν anime τα οποία έχουν αξιόλογο περιεχόμενο, όμως σπανίζουν και τα
προαναφερθέντα κερδίζουν τις προτιμήσεις.. Αξίζει να αναφέρω πως στο διάσημο
dragon ball το οποίο προβαλλόταν για χρόνια στη χώρα μας υπάρχει ένας
χαρακτήρας που ονομάζετε Σατανάς, και σε ένα σχέδιο (πάνω σε ένα αυτοκίνητο)
ενός εισαγωγικού τραγουδιού (από το dragon ball z) είναι σχεδιασμένος ο αριθμός
666. Τυχαίο, δεν νομίζω…
Όντας
και ο ίδιος κάποτε fan αυτών των σειρών, ξέρω λίγο πολύ για τι μιλάω. Πολλά από
αυτά περιέχουν σενάριο με ευπαθείς χαρακτήρες (ο naruto είναι ένα μοναχικό
παιδί που δεν τον θέλει κανείς επειδή έχει μέσα του έναν δαίμονα) προκειμένου
να προσελκύσουν ευκολότερα, μεγαλύτερο κοινό, μπλέκουν ιστορίες αγάπης και
φιλίας διαστρεβλώνοντας το νόημα τους. Το μεγάλο λάθος είναι να κατατάσσουμε
αυτές τις σειρές στις κατηγορίες των «παιδικών». Το ότι είναι κοιμούμενα
σχέδια, δεν σημαίνει ότι είναι κατάλληλα για παιδιά, συγκεκριμένα, χωρίς να
υπερβάλλω, όποιος επιθυμεί να διατηρήσει, την ψυχική του ακεραιότητα,
ανεξαιρέτως ηλικίας, καλό θα ήταν να τα αποφεύγει.
Κάποια από τα ποιο διάσημα anime τα οποία έχουν μεγάλη επιτυχία σε όλον τον κόσμο και στην Ελλάδα και παρακολουθούνται και από μικρά παιδιά. (φωτογραφικό υλικό και περιγραφές).
Naruto: Ο πρωταγωνιστής φιλιέται, "κατά λάθος" με έναν φίλο του.Naruto: Ο πρωταγωνιστής κυριεύεται από τον δαίμονα του...
Dragon ball: Ωμός τεμαχισμός
και αίμα...
Dragon ball 666
Deathnote: Ο εικονιζόμενος
χαρακτήρας διαθέτει ένα τετράδιο, με το οποίο σκοτώνει όπιον θέλει, απλώς
σημειώνοντας το όνομα του θύματος στο τετράδιο του.
Bleach:"Μπορώ εύκολα να σε τσακίσω" Ο κεντρικός ήρωας
φοράει μια δαιμονική μάσκα που του χαρίζει μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη την αντλεί
από έναν εσωτερικό εαυτό ο οποίος αποτελεί τη δαιμονική, διεστραμμένη πλευρά
του. Παρατηρήστε το μίσος που είναι διοχετευμένο στην έκφρασή του...One piece: Ο εικονιζόμενος χαρακτήρας είναι ένας τραβεστί που έχει τη δυνατότητα να αλλάζει το φύλο των εχθρών του επεμβαίνοντας στις ορμόνες τους.
Naruto:"θέλω να σε
σκοτώσω τόσο πολύ που τρέμω". Προφανή μηνύματα μίσους συνδυασμένα με
έντονα σχέδια που προκαλούν ένταση και ταραχή.
Claymore: Αιματοβαμμένες,
δαιμονικές γυναίκες, βιασμοί, ωμή βία με ακρωτηριασμούς και λουτρά αίματος.
Elfenlied: Νεαρά κορίτσια με
αρρωστημένες δολοφονικές τάσεις, αίμα και βία.
Sailor moon: Ένα φαινομενικά
αθώο, cartoon, γιατί οι σχεδιαστές να διάλεξαν αυτή τη χειρονομία ; Επίσης,
γνωρίζετε πως στη σειρά εμφανίζονται δυο χαρακτήρες sailor οι οποίες είναι
λεσβίες:
Highschool of the dead:
Ζόμπι, χαρακτήρες που ξερνούν αίμα, διαστροφές.
Οι
αρρωστημένοι Ιάπωνες και γενικά όσοι ασχολούνται και προωθούν κατά οποιονδήποτε
τρόπο αυτή την "τέχνη", θέλουν να μας πείσουν πως η οποιαδήποτε
σεξουαλική διαστροφή και η οποιαδήποτε βίαιη εξόρμηση του ανθρώπου είναι
φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού, και πως μέσα από αυτές τις διαστροφές
μπορεί να περάσει κάποιο θετικό μήνυμα... αν είναι δυνατών...
Όσοι
παρακολουθούν αυτές τις σειρές γενικά, καλλιεργούν την τάση να αυτοσχεδιάζουν
ότι παραλογισμό μπορούν να βρουν για να δικαιολογήσουν ηθικά αυτό που τους
διασκεδάζει.. και δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα...
Τα
περισσότερα anime, προσφέρουν κάποιο ενδιαφέρον, επιφανειακά, σενάριο το οποίο
ως μόνο σκοπό έχει να δικαιολογήσει και να παρουσιάσει σαν φυσιολογικά τα
αρρωστημένα και ζωώδη σκηνικά στα οποία εκτίθεται ο θεατής. Μιλούν, περί
δικαιοσύνης, αγάπης, φιλίας και τα συναφή, όμως πάντα όλα είναι συνδεδεμένα με
κάτι απόκρυφο, βίαιο και σκοτεινό. Προβάλλουν την αγάπη, τη φιλία και τη
δικαιοσύνη σαν τον σκοπό τους, όμως αυτά τα στοιχεία δεν είναι παρά ένα όμορφο
περιτύλιγμα για να καλύψουν τις χυδαίες και αποκρουστικές καλλιτεχνικές
ανησυχίες των δημιουργών.
Λόγο
των σχεδίων και των χρωμάτων τα anime γίνονται ποιο προσιτά και στα μικρά
παιδιά. Έτσι, εάν ένα παιδί έβλεπε αυτές τις βίαιες σκηνές σε μια ρεαλιστική
ταινία θα αποτραβιόταν από την αηδία, όμως στα anime η βία σερβίρεται με έναν
πολύ ύπουλο τρόπο.
Προσοχή
λοιπόν, σε αυτή την επικίνδυνη "τέχνη".