ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓΙΩΝ

            ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

1. "Αυτό μια μέρα θα γίνει Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήσει σε κείνο το βασίλειο."

(Συνήθιζε να λέγει εις διάφορα μέρη της υποδούλου Ελλάδος, τα οποία μετά ταύτα απηλευθερώθησαν)

2. "Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσεις όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια ! "

(Είπε την προφητείαν αυτήν εν Σιατίστη και αλλαχού αντικρύζων τα βουνά, τα οποία κατά τούς χρόνους της Ελληνικής Επαναστάσεως έγιναν κρησφύγετα των γυναικοπαίδων).

3. "Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε."

(Ελέχθη εις την περιφέρειαν Σιατίστης)

4. "Το ποθούμενο θα γίνει στην τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας. "

(Ελέχθη εν Χειμάρρα - Η σπουδαιοτάτη αύτη προφητεία του Αγίου, η οποία έτρεφε την γλυκυτέραν ελπίδα του υποδούλου Γένους, έλαβε καταπληκτικήν επαλήθευσιν. Διότι οι χρόνοι της απελευθερώσεως του Έθνους είναι πράγματι η τρίτη γενεά από των χρόνων που προεφήτευσεν αυτήν ο Άγιος, καθόσον, ως γνωστόν, εκάστη γενεά υπολογίζεται εις 25 έτη)

5. "Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστη σας, όπως θα κάμνουν οι άλλοι. "

(Ελέχθη εν Σιατίστη)

6. Σας λυπάμαι για την περηφάνια, όπου έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήσει. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφείτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους. "

(Ελέχθη εις το χωρίον Άγιος Δονάτος Σουλίου)

7. "Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι κι ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνει Ρωμαίϊκο."

(Ελέχθη εν Κεφαλληνία περί της απελευθερώσεως της Επτανήσου - "Κόκκινοι σκούφοι" ονομάζονται οι Γάλλοι στρατιώται ως εκ του χρώματος των καλυμμάτων της κεφαλής κατά τούς ναπολεοντείους χρόνους. Η προφητεία αύτη εύρε καταπληκτικήν εκπλήρωσιν. Διότι μετά τούς Ενετούς εις την Επτάνησον εγκατεστάθησαν οι Γάλλοι, και μετά την αναχώρησιν τούτων ήλθον οι 'Aγγλοι, των οποίων η παραμονή διήρκεσε 54 έτη, δηλαδή όσα και προεφήτευσεν ο 'Aγιος. Το 1810 κατέλαβον ουσιαστικώς οι 'Aγγλοι την Επτάνησον (εκτός της Κερκύρας, η οποία παρεδόθη το 1815 εις τον Κάμπελλ), και το 1864 παρέδωκαν αυτήν εις την Ελλάδα.)

8. "Τα όρια του Ρωμαίικου θάνε η Βωβούσα (ο ποταμός Αώος) ".

(Ελέχθη εν Παλαιά 'Aρτη)

9. "Εκείθε θάρθη το Ρωμαίικο".

(Την προφητείαν ταύτην είπεν ο 'Aγιος εν Πρεβέζη δεικνύων το μέρος της Στερεάς, από το οποίον θα προήρχετο ο στρατός της ελευθερίας. Η προφητεία επραγματοποιήθη το 1912).

10. "Τα βάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθείτε τα λόγια μου · προσεύχεστε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείσει αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θάνε σκλαβωμένο και δυστυχισμένο".

(Ελέχθη εις Τσαραπλανά, το σημερινόν Βασιλικόν της Ηπείρου. Η πληγή του πλατάνου έκλεισε το 1912, έτος απελευθερώσεως της Ηπείρου)

11. "Πότε θαρθή το ποθούμενον; " ηρώτησαν τον 'Aγιον εις Τσαραπλανά της Ηπείρου. "Όταν σμίξουν αυτά", απήντησεν ο 'Aγιος δεικνύων δύο δενδρύλλια.

(Τα δενδρύλλια εμεγάλωσαν, επάχυναν και έσμιξαν το 1912)

12. "Το ποθούμενον θα έρθει όταν θαρθούν δύο πασχαλιές μαζί".

(Πράγματι το 1912 αι εορταί Ευαγγελισμού και Πάσχα συνέπεσαν)

13. "'Aμα κλείσει το δένδρον και κλεισθεί μέσα το παλούκι, τότε θα έλθει το ποθούμενον. Θα γίνει κάποιο σημάδι και να μη φοβηθήτε. Να πηγαίνετε βασίλεμα ηλιού σ' εκείνα τα βουνά (της Ομάλιας και της Μερόπης), όπου θα γλιτώσουν πολλές ψυχές. Μαζί σας μη πάρετε τίποτε, μόνον τις ψυχές σας να γλιτώσετε. Και δεν θα βαστάξει το κακό περισσότερο από 24 ώρες".

14. "Τα χωριά του κάμπου θα πάθουν χαλάστρα, ενώ στις ποδιές του Κισσάβου θα κοιμηθούν σκλάβοι και θα ξυπνήσουν ελεύθεροι".

(Ελέχθη εν Λαρίση)

15. "Αν το κυπαρίσσι αυτό ξεραθεί από την κορυφή, η Ελλάς θα ελευθερωθεί· αν ξεραθεί από κάτω, δεν θα ελευθερωθεί".

(Ελέχθη εν Ζελενίτσα (Πρασιά) της Ευρυτανίας)

16. "Με δυσκολία θάρθη"

(Εννοείται το ποθούμενον)

17. "Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στην Άσπρη Θάλασσα, τότε θάρθη".

18. "Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά νερά, τότε θάρθη".

19. "Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης"

20. "Θάρθη ξαφνικά. Να έχετε ένα σακούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα. Αυτό θα σας εμποδίσει φεύγοντας. Μη το αφήσετε. Να το πάρετε μαζί σας, για να φάνε τα παιδιά σας".

21. Στην Αυλώνα θα γίνει χαλασμός. Θα έλθουν στρατεύματα να ελευθερώσουν τον τόπο".

22. "Στο Μπουκορμέ θα χυθεί πολύ αίμα".

23. "Όταν ακούετε ότι ο πόλεμος άρχισε, τότε κοντά είναι".

24. "Όσα χωριά είναι κοντά σε δρόμο πολλά θα τραβήξουν".

25. "Η Δρόπολις θα πάθη, διότι ο τόπος είναι γυμνός".

26. "Η Δρόπολις θα είναι γεμάτη στρατεύματα".

27. "Θα χαθεί η σοδιά της χρονιάς από την εύφορη Δρόπολι και - μάνα μου ! - αίμα πολύ που έχει να χυθεί".

28. "Λάκκοι και βράχοι στη Δρόπολι θα είναι γεμάτοι φεύγοντας".

(Εις το αλβανικόν χειρόγραφον, η προφητεία αύτη έχει ως εξής: "Τα βουνά, οι χαράδρες και οι κάμποι της Δρόπολης θα γεμίσουν προσφυγιά").

29. "Εις τα χωριά Πέπελη σεις άδικα θα φοβάσθε· τίποτε δεν θα πάθετε. Μόνον τα παιδιά σας που θα είναι στους δρόμους τα κλαίτε".

30. "Οι αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι· έπειτα θα τούς κυνηγήσετε έως την Κόκκινη Μηλιά".

31. "Θαρθή όταν έρθουν δυο καλοκαίρια και δυο πασχαλιές μαζί".

32. "Ξένος στρατός θα έλθει, Χριστό θα πιστεύει, γλώσσα δεν θα ξέρη ... ".

33. "Θαρθή και μια φορά ασκέρι ξένο που το Χριστό θα πιστεύει. Αλλά σεις δεν θα το ξέρετε".

34. "Με άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε".

35. "Θα ιδείτε τρεις φαμίλιες σ’ ένα σπίτι".

36. "Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σας".

37. "Θα ιδείτε 40 άλογα να τα δένουν σε ένα παλούκι".

38. "Πολλοί θα χάνονται από την πείνα".

39. "Οι πλούσιοι τα γίνουν πτωχοί και οι πτωχοί θα πεθάνουν".

40. "Μια χούφτα μάλαμα μια χούφτα αλεύρι".

41. " Θα έρθει καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην".

42. "Θα ιδείτε και τακτικό στρατό, θα ιδείτε και ρέμπελο (αντάρτικο)· από αυτούς πολλά θα υποφέρετε".

43. "Θα σας ζητήσουν τα ντουφέκια· να έχετε διπλά· να δώσετε το ένα και να κρατήσετε το άλλο. Ένα ντουφέκι 100 ψυχές θα γλιτώσει".

44. "Θα έρθει καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα".

("Τα άλαλα και τα μπάλαλα" - Εννοεί τα άψυχα μηχανήματα των διαφόρων εφευρέσεων. Αυτά αντικατέστησαν και ολονέν αντικαθιστούν τας εργατικάς χείρας και κυριαρχούν εις την ζωήν των ανθρώπων, ως νεώτερα είδωλα προσκυνούμενα υπό του υλόφρονος κόσμου.)

45. "Η αιτία του γενικού πολέμου θα είναι από τη Δαλματία".

46. "Η αιτία του γενικού πολέμου θάρθη από τη Δαλματία. Πρώτα θα διαμελιστεί η Αυστρία και ύστερα η Τουρκία".

47. "Ο χαλασμός θα γίνει από ένα κασσιδιάρη".

(Η προφητεία εις το αλβανικόν χειρόγραφον φέρεται ως εξής: "Ο χαλασμός θάρθη από τυφλό και κασσιδιάρη")

48. "Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα".

49. "Αν βρεθούν 3 δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δεν θα πάθετε".

50. "Αν το ζήτημα λυθεί με τον πόλεμο, θα πάθετε πολλές καταστροφές· σε τρεις χώρες μια θα μείνει... "

51. "Θα έρθει καιρός που δεν θα ακούτε (=μαθαίνετε) τίποτε".

52. "Ότι σας ζητούν, να δίνετε· ψυχές μόνον να γλιτώνετε".

53. "Αν βρίσκουν στο δρόμο ασήμι, δεν θα σκύβουν να το πάρουν. Για ένα όμως αστάχυ θα σκοτώνονται ποίος να το πρωτοπάρει... ".

54. "Το κακό θα σας έρθει από τούς διαβασμένους".

55. "΄Η τρεις μέρες ή τρεις μήνες ή τρία χρόνια θα βαστάξει".

56. "Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου".

57. "Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων".

58. "Στην Πόλι θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (=πλεύση) ".

59. "Καλότυχος όποιος ζήσει μετά το γενικό πόλεμο. Θα τρώγει με ασημένιο κουτάλι... ".

60. "Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί".

61. "Θάρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίϊκο· να μη το πιστέψετε· θα φύγει πίσω".

62. "Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα ('Aγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας".

63. "Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τούς διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τούς Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά".

("Κόκκινη Μηλιά". Τοποθεσία, την οποίαν η φαντασία των υποδούλων Ελλήνων έθετεν εις τα βάθη της Μ. Ασίας).

64. "Τόσα πολλά θα γίνουν, που οι μανάδες θα γεννήσουν πρόωρα από το φόβο τους".

65. "Ζώα δεν θα μείνουν· θα τα φάνε. Φάτε και σεις μαζί μ΄ αυτούς. Στα Τζουμέρκα θα πάρετε σπόρο".

(Εις το αλβανικόν χειρόγραφον διαβάζομεν: "Άλογα δεν θα μείνουν. Θα πάτε και σεις μαζί μ’ αυτά. Από τα Τζουμέρκα θα ξαναπιάσετε τη ράτσα τους")

66. "'Σπίτια μεγάλα μη κάμνετε. Λιάσες να κάμνετε να μη σας έρχονται μέσα".

67. "Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν".

68. "Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα".

69. "Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες. Δεν θα προφθάσουν όμως".

70. "Οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορότερα από τούς Χριστιανούς".

(Το αλβανικόν χειρόγραφον έχει την προφητείαν ως εξής: "Οι Τούρκοι θα το καταλάβουν τρεις ημέρες γρηγορότερα από τούς Χριστιανούς")

71. "Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θα είναι".

72. "Αν ο πόλεμος πιαστεί από κάτω, λίγα θα πάθετε· αν πιαστεί από πάνω, θα καταστραφείτε".

73. "Οι βράχοι και οι λάκκοι θα είναι γεμάτοι κόσμο".

74. "Θάρθη ξαφνικά· ή το βόιδι στο χωράφι ή το άλογο στ΄ αλώνι".

75. "Λυπηρόν είναι να σας το ειπώ· σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψες, πείνες μεγάλες που να δίδωμεν χιλιάδες φλουριά και να μην ευρίσκωμεν ολίγον ψωμί".

76. "Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και να τον κάμουν αδελφό".

77. "Αμπέλια μη φυτεύετε, διότι θα χαλάσουν καθώς εκείνα στη Δρυϊνούπολι".

78. "Θα γίνει ένα χαρτοβασίλειο, που θα έχει μέγα μέλλον στην Ανατολή".

79. "Ο κόσμος τόσον θα πτωχεύσει, που θα ζώνεται με κληματσίδες".

80. "Η αιτία θα έλθει από τα Δελειατά".

81. "Η Γαλλία θα ελευθερώσει πολλά ελληνικά μέρη και ιδίως οι Ιταλοί".

82. "Η Γαλλία θα λευτερώσει την Ελλάδα, την Ήπειρο η Ιταλία".

83. "Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλι· εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλι, στη μέση του δρόμου θα μάθη ότι ο πόλεμος τελείωσε".

84. "Θα έρθει καιρός, που θα φέρει γύρες ο διάβολος με το κολοκύθι του".

85. "Θα βλέπετε να πηγαίνουν άλλοι επάνω και άλλοι κάτω".

86. "Η λευτεριά θαρθή από κάτω από όπου χύνονται τα νερά".

87. "Από πάνω και από τη σκάλα χαλασμό μη περιμένετε".

88. "Ένα ψωμί θα χαθεί το μισό, και ένα ολόκληρο".

89. "Θα έρθει καιρός που μια γυναίκα θα διώχνει δέκα Τούρκους με τη ρόκα".

90. "Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία".

91. "Ο χαλασμός στον τόπο θα γίνει από ένα όνομα αξιωματούχου ... (δυσανάγνωστον) ".

92. "Πολλά χωριά θα καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία".

93. "Να έχετε τρεις θύρες· αν σας πιάσουν τη μια, να φύγετε από την άλλη".

94. "Πίσω από τη μια θύρα να κρυφθεί κανείς, γλιτώνει· θα είναι βιαστικό".

95. "Να παρακαλείται να είναι μέρα και όχι νύκτα, καλοκαίρι και όχι χειμώνας".

96. "Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα".

97. "Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί θα γίνουν τεμπέληδες".

98. "Από ψηλά, μέσα από το λιμάνι θάρθη ο χαλασμός".

99. "Θα σας ρίξουν παρά πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν".

100. "Εσείς θα σώσετε άλλους και οι άλλοι εσάς".

101. "Εσείς θα φύγετε απ’ τ’ αριστερά βουνά· από τη δεξιά μεριά όχι· από τις σπηλιές μη φοβάστε".

102. "Θαρθή ξαφνικά· τ΄ άλογα θ΄ απομείνουν ζεμένα στις δουλειές τους και σεις θα φύγετε".

103. "Θάνε όγδοος αιώνας που θα γίνουν αυτά".

104. "Να κρυφθείτε ή κοντά στην πόρτα ή κοντά στην πλάκα, αν είναι βιαστικό και γρήγορο".

105. "Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν μπαράγκες".

106. "Θαρθή καιρός που θα βγει ο καταραμένος δαίμονας από το καυκί του".

107. "Θαρθή μια φορά ένας ψευτοπροφήτης· μη τον πιστέψετε και μη τον χαρείτε. Πάλι θα φύγει και δεν θα μεταγυρίσει".

108. "Θάρθη καιρός που οι χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου".

109. "Νάχετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίσουν ότι είσθε χριστιανοί".

110. "Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλι· στη μέση του δρόμου θάρθη το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο".

111. "Πήγαινε και στο δρόμο θ΄ ανταμειφθείς".

(Ελέχθη εν Δερβιστάνη περί τίνος, όστις ειρωνεύθη τον Άγιον. Ούτος μετ’ ολίγον ετραυματίσθη καθ’ οδόν υπό τινός εχθρού του)

112. "Ειπέ εις τα είδωλα εκείνα να μην έρθουν εδώ, αλλά να γυρίσουν εις τα οπίσω".

(Καθώς ο Άγιος εδίδασκεν εις Άσσον της Κεφαλληνίας, διέκοψε μίαν στιγμήν το κήρυγμά του και απέστειλεν ένα ακροατήν του εις την οικίαν του άρχοντος του τόπου ειπών τούς λόγους τούτους. Ούτος απελθών εύρε 4 κυρίας της αριστοκρατίας ασέμνως ενδεδυμένας, αί οποίαι ήσαν έτοιμοι να έλθουν και παρακολουθήσουν το κήρυγμα του Αγίου)

113. "Φτιάνετε σπίτια τορνευτά και δεν πρόκειται να κατοικήσετε σ΄ αυτά".

(Είπε τούς λόγους τούτους ο Άγιος εις Άσσον της Κεφαλληνίας, όταν μίαν ημέραν διήρχετο πρό μιάς νεοκτίστου οικίας. Μετ’ ολίγον όλοι οι ιδιοκτήται απέθανον πλην μιας μοναχής).

114. "Το παιδί αυτό θα προκόψει, θα κυβερνήσει την Ελλάδα και θα δοξαστεί".

(Ελέχθη περί του Ιωάννου Κωλέττη).

115. "Θα γίνεις μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσεις όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξεις την Πρέβεζα, την Γάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κούρτ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πόλι θα πάς, μα με κόκκινα γένια. Αυτή είναι η θέληση της θείας προνοίας. Ενθυμού όμως εις όλη την διάρκεια της εξουσίας σου να αγαπάς και να υπερασπίζεσαι τούς χριστιανούς, αν θέλεις να μείνει η εξουσία εις τους διαδόχους σου".

(Ελέχθη εν Τεπελενίω περί του Αλή πασά)

116. "Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται".

117. "Θα δείτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχει γρηγορότερα από τον λαγό".

118. "Θάρθη καιρός που θα ζωστεί ο τόπος με μια κλωστή".

(Ελέχθη εν 'Aσσω της Κεφαλληνίας).

119. "Θαρθή καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο, σαν νάνε σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλι στη Ρωσία".

120. "Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάξουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί".

(Αι πέντε κατά σειράν προφητείαι (116η - 120ή) του Αγίου αναφέρονται προφανώς εις τας μεγάλας εφευρέσεις του αιώνός μας. Το αμάξι χωρίς άλογα είναι οι σιδηρόδρομοι και τ΄ αυτοκίνητα. Η κλωστή που θα ζώσει όλον τον κόσμον είναι τα καλώδια των τηλεγραφείων. Με τας συσκευάς της τηλεπικοινωνίας η φωνή ακούεται εξ αποστάσεως χιλιάδων χιλιομέτρων ως να προήρχετο εκ γειτονικής οικίας. Τα μαυροπούλια, που θα ρίψουν το πυρ εις την γην, είναι τα αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας. Αυταί αι προφητείαι του αγίου Κοσμά είναι γεγραμμέναι εις τα βιβλία χρόνους πολλούς, αιώνα περίπου πριν γίνουν αι σχετικαί εφευρέσεις)

121. "Το κακόν τα έλθει μέχρι τον Σταυρόν και δεν θα μπορέσει να πάει κάτω. Μη φοβηθείτε. Μη φύγετε από τα σπίτια σας".

(Ελέχθη εις την περιοχήν Πολυνερίου Γρεβενών. Πράγματι το 1940 οι Ιταλοί έφθασαν μέχρι την τοποθεσίαν Σταυρός, όπου είχε κηρύξει ο Άγιος και εσταμάτησαν)

122. "Όταν θα πέσει ο κλώνος (που είναι στημένος ο Σταυρός), θα γίνει μεγάλο κακόν, που θα έλθει από το μέρος όπου θα δείξει ο κλώνος· και όταν θα πέσει το δένδρον, θα γίνει ένα μεγαλύτερον κακόν".

(Ελέχθη εις το χωρίον Τσιράκι (σήμερον Άγιος Κοσμάς) Γρεβενών. Πράγματι το 1940 έπεσεν ο κλώνος και ο Σταυρός προς το μέρος της Αλβανίας, όθεν επετέθησαν οι Ιταλοί, και το 1947 το δένδρον, ότε η περιοχή κατεστράφη εντελώς από τον συμμοριτοπόλεμον).

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ

(Πιστόν αντίγραφον από το βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου).

Ο Όσιος Νείλος έζησε τον 16ο αιώνα. Κατήγετο από ένα χωρίον της Τριπόλεως της Πελοποννήσου. Ασκήτευσεν εις το Άγιον Όρος και εκοιμήθη την 12ην Νοεμβρίου του έτους 1651. Εκ του τάφου του Οσίου ανέβλυσεν ευωδέστατον μύρον δι' αυτό και ονομάζεται μυροβλήτης.
________________________________________

«Κατά το 1900 έτος βαδίζοντας προς τον μεσασμόν του 8ου αιώνος (5.508 χρόνια απο Αδάμ + 2000 μ.Χ. = 7.508 χρόνια) άρχεται ο κόσμος του καιρού εκείνου, να γίνεται αγνώριστος. Όταν πλησιάσει ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτιστεί η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη τα της σαρκός και θα πληθυνθη σφόδρα η ασέβεια και η ανομία' τότε άρχεται ο κόσμος να γίνεται αγνώριστος μετασχηματίζονται αι μορφαί των ανθρώπων και δέν γνωρίζωνται οι άνδρες από τάς γυναίκας διά της αναισχύντου ενδυμασίας και των τριχών της κεφαλής' οι τότε άνθρωποι θά αγριέψουν και θα γίνουν ωσάν θηρία από την πλάνην του αντιχρίστου.
Δέν θα υπάρχει σεβασμός εις τούς γονεις και τους γεροντότερους, η αγάπη θα εκλείψει, οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μή γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν.
Τότε θα αλλάξουν τά ήθη και αι παραδόσεις των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Η σωφροσύνη θα απολεσθεί από τους ανθρώπους και θα βασιλεύσει η ασωτία. Το ψεύδος και η φιλαργυρία θα φθάσουν εις τόν μέγιστον βαθμόν, και ουαί εις τους θησαυρίζοντας αργύρια.

Αί πορνείαι, μοιχείαι, αρσενοκοιτίαι, κλοπαί και φόνοι, θά πολιτεύωνται, εν τω καιρω εκείνω, και διά την ενέργειαν της μεγίστης αμαρτίας και ασελγείας, οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβον εις το Άγιον Βάπτισμα ως και την τύψιν της συνειδήσεως.

Αί εκκλησίαι του Θεού θά στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλοίμονον τότε εις τούς εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστην, διότι δέν θά βλέπουν απο κανέναν φως επιγνώσεως, τότε θά αναχωρούν από τον κόσμον εις τα ιερά καταφύγια διά να εύρουν ψυχικήν ανακούφησιν των θλίψεών των και παντού θα ευρίσκουν εμπόδια και στεναχωρίας. Και πάντα ταυτα γενήσονται διά τό ότι ο Αντίχριστος θέλη κυριεύση τά πάντα, και γενήσεται εξουσιαστής πάσης της Οικουμένης και θά ποιη τέρατα και σημεια κατά φαντασίαν' θέλει δέ δώση πονηράν σοφίαν εις τόν ταλαίπωρον άνθρωπον, να εφεύρη νά ομιλεί ο είς πρός τον άλλον, από την μίαν άκρην της γης, έως την άλλην' τότε θά πέτανται στόν αέρα ως πτηνά και διασχίζοντες τόν βυθόν της θαλάσσης ως ιχθύες.

Και ταυτα πάντα ποιουντες οί δυστυχεις άνθρωποι, διαβουντες εν ανέσει, μή γνωρίζοντες οι ταλαίπωροι ότι ταυτα εστί πλάνη του Αντιχρίστου. Και τόσον θά προοδεύση την επιστήμην κατά φαντασίαν ο πονηρός, ώστε αποπλανησαι τούς ανθρώπους και μη πιστεύει είς την ύπαρξην του τρισυποστάτου Θεου.

Τότε βλέπων ο Πανάγαθος Θεός την απώλειαν του ανθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τάς ημέρας, διά τους ολίγους σωζωμένους, διότι θέλει πλανείσαι εί δυνατόν και τους εκλεκτούς.

Τότε αιφνιδίως θέλει έλθη η δίστομος ρομφαία και θα θανατώσει τόν πλάνον και τους οπαδούς αυτού…».

Ο  ΟΣΙΟΣ  ΝΕΙΛΟΣ  Ο  ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ  ΠΕΡΙ  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ‘Οταν, μέλλει έρχεσθαι ό Άντίχριστος, Θέλει σκοτισθεί ή διάνοια τών ανθρώπων άπό τά πάθη καί Θα πληθυνθεϊ ή άνομία καί ή άσέβεια. Καί Τότε θέλουν συναχθώσιν όλα τά κακά τής άνομίας καί άσεβείας είς μίαν άκάθαρτον κόρην τής πονηρίας, ή οποία Θέλει ύστερον γίνει αποθήκη τής μοιχείας. Καί καθώς ό Κύριος ευρε τήν άγίαν ΠαρΘένον καθαρόν καί άμωμον καί έσαρκώθει άπό αύτήν, ουτω καί ό Σατανάς Θέλει εϋρει τήν άκάΘαρτον έκείνην κόρην, ή όποία Θέλει είναι πόρνη, καί πρό τής συλλήψεως τού Άντιχρίστου καί γεννήσεως καί μετά τήν γέννηση. Πορνευομένη Θέλει γεννήσει τόν υίόν τής άπώλειας καί μετά τήν γέννηση έκείνου Θέλει είναι άποθήκη τής πορνείας καί μοιχείας, πορνευομένη καί μοιχευομένη, έως τής άκαθάρτου ζωής αύτής καί εις αύτήν Θέλουν συναχθώσιν όλες οι άνομίες καί άκαΘαρσίες τού κόσμου, τών τότε άσελγών άνθρώπων καί θά σαρκωθούν είς αύτήν. Καί Θά γίνει μιά ένωσις εις τήν άκάθαρτον κοιλίαν της καί θά ζωογονηθοϋν μέ τήν ύστέρηση καί άναχώρηση τού άγίου Βαπτίσματος καί άγίου Πνεύματος. Διότι οι τότε άνΘρωποι θέλουν υστερηθούν άπό τήν χάρη τού αγίου Βαπτίσματος, διά τήν ένέργεια τής άμαρτίας καί άνομίας καί άκαθαρσίας. Καί μέ αύτές όλες τίς άνομίες Θά γεννηθεί ό άνθρωπος καί υίός τής άπώλειας καί άσέβειας. Μέ τού όποίου τήν γέννηση Θέλει έλθουν όλες οι άτυχίες καί συμφορές τών άνθρώπων: Θλίψεις, στενοχώριες Θάνατοι καί πάν κακόν. Καί πρώτον Θέλουν δυστυχήσει οι άνθρωποι άπό τήν άγάπην καί σωφροσύνη, καί ύστερηΘούν άπό ποιμένες, Ιερείς καί δικαίους καί φοβουμένους τόν Θεόν. Καί ή ‘Εκκλησία τού Χριστού Θέλει ύστερηθεί άπό αρχιερείς, Ιερείς, πνευματικού ς καί ευλαβείς, καθώς άπό τού νύν άρχισε νά δυστυχεί άπό τοιούτους έναρέτους. Μετά δέ τήν έλλειψη τών έναρέτων καί άγίων άνδρών, Θέλει φανεί καί αύτός ό άκάθαρτος Θά αύξήσει εις τήν ήλικίαν του καί Θά έμπλη σθεί Πάσης έωσφορικής δυνάμεως, εις τό νά ποιεί τέρατα καί σημεία κατά φαντασίαν εις τούς ό φθαλμούς τών άνθρώπων, έσκοτισμένων όντων άπό τά πάθη καί Θά γίνει Ταραχή πανταχού καί θά τόν προσκυνήσωσιν όλοι. Αύτού ή τροφή Θέλει είναι οι πορνείες, μοιχείες, άρσενοκοιτίες, πλεονεξίες, άρπαγές, άλαζονίες, μνησικακίες, ψεύδη, φθόνοι, φόνοι. Αύτά Θέλει είναι ή τροφή καί ή τρυφή του καί θά καταστεί βασιλεύς καί έξουσιαστής πασών τών πόλεων, έπειδή δέν Θέλει εύρίσκεται άξιον ύποκείμενον τοιαύτης προστασίας καί Θά τού ύποτάσσωνται όλοι. Καί τότε θέλει ένεργήσει τήν άπώλειαν τής σωτηρίας τών άνθρώπων, τότε Θέλει καταφρονηθεί τό Εύαγγέλιον καί ή ‘Εκκλησία τού Θεού. ‘Ο δέ Θεός έξ ούρανού Θέλει δείχνει σημεία φοβερά, πείνα, δίψα αισθητή καί νοητή καί Θά σηκωθεί ή εύλογία τού Θεού. Διότι όσο θά τρώγουν, τόσο μάλλον Θά πεινούν καί θά διψούν έπειδή δέν θά ύπαρθεί ή χάρη τού Θεού όπου ζωογονεί τίς ψυχές. Θά πνέει εις αύτούς τό πνεύμα τής πλάνης καί Θά άποθνήσκωσιν εις τάς πλατείας καί θά τρώγουν τά νεκρά σώματα τών άποθνησκόντων καί ορνεα καί ζώα, άπό τήν πείνα τους καί τρώγοντες τά θνησιμαία θά άποθνήσκουσι καί αύτοί. Τότε ό Άντίχριστος Θέλει άρχίσει νά σφραγίζει τούς ύπηκόους του, ή δέ έννοια τής σφραγίδος Θέλει είναι αύτή: «‘Υπήκοος ίδικός μου είναι, αύτοθελήτως ηλθεν καί ούχί δυναστικώς». Τότε θέλουν γίνει ταραχές μεγάλε ς καί ούαί είς τούς σφραγιζομένους. Θά άναχωρούν άπό τόπον εις τόπον καί πανταχού τις αύτές θλίψεις καί ταλαιπωρίες θά εύρίσκουσι. Τά στοιχεία Θά μετατραπώσι, θά παρέρχονται ταχέως οί ήμέρες, έβδομάδες, μήνες καί χρόνοι, καθώς λέγει «κολωβοθήσονται αί ήμέραι έκεϊναι». ‘Ο δέ Πανάγαθος, προμηθούμενος τήν σωτηρίαν τών τότε όλίγων εύρισκομένων σωζομένων, Θέλει άποστείλει τόν πρό νόμου δίκαιον ‘Ενώχ, τόν έν νόμο προφήτην ‘Ηλία καί τόν τής χάριτος Ίωάννην τόν Θεολόγον, νά κηρύξωσι μετάνοιαν καί νά προθυμοποιήσωσιν εις όμολογίαν τούς μή δεξαμένους τήν σφραγίδα τού Αντιχρίστου, ινα μή άρνηθώσι τήν πίστιν. Διότι όποιος μόνον δέν δεχθεϊ τήν σφραγίδα του καί μόνον, σωθήσεται, έπειδή μένει εις αύτόν ή σφραγίς τού Τιμίου Σταυρού καί λυτρώνει τόν πιστόν άπό τήν βάσανον τού ‘Αδου. Ή δέ τύπωσις τής σφραγίδος τού Άντιχρίστου τόν παραδίδει εις τό αίώνιον πύρ τής Κολάσεως. Διά τούτο θά διδάσκωσιν ουτοι οί τρεις κήρυκες, νά ύπομένουν τήν πείνα, έκδεχόμενοι τήν έξ ύψους βοήθεια. 0ι δέ άνθρωποι εκείνοι δέν θέλουν τούς τρεϊς Αγίους, μόνον όσοι έσφραγίσθησαν, πολιτεύονται εύχαριστημένοι. 0ι δέ άγιοι Θέλουν, τούς λέγει ή σφραγίς τής άπωλείας ευχαριστείται, οί δέ άνθρωποι δέν εύχαριστιούνται. ‘Αλλ’ έπειδή καί ένώθει ή ούσία τών Δαιμόνων μέ τήν ούσία τών άνθρώπων, διά τούτο δέν αισθάνονται ούτε πείνα, ούτε δίψα· πεινώσιν όμως καί διψώσιν έπταπλασίως άπό έσάς. Ύπομείνατε λοιπόν όλίγον καί Θέλετε ίδεϊν νενεκρωμένους τούς σφραγισθέντας ψυχή τε καί σώματι· έσεϊς δέ ζήσεσθε αίωνίως άγαλλώμενοι. Ταύτα καί έτερα Θέλουν τούς λέγει οί τρεϊς προφήτες. ‘Ο δέ Άντίχριστος βλέπων αύτούς κηρύττοντας τήν άλήθειαν, όργισθείς θέλει άποστείλει στρατόν νά τούς φέρουσι πρός αύτόν. Καί παρασταθέντες θέλει τούς έρωτήσει, διατί έσεϊς δέν πείθεσθε καθώς πάντες πείθονται; 0ι δέ άγιοι τότε έλέγξωσίν αύτόν μετά παρρησίας πομπεύοντες τήν πλάνη του... Ταύτα άκούσας ό Άντίχριστος έκτενεϊ μόνος του τίς χεϊρες του καί θά τούς φονεύσει. Πλήν τόν μέν ‘Ενώχ καί Ήλίαν φονεύσει. Τόν δέ Ίωάννην ού δυνήσεται φονεύσαι, άλλ’ άρθήσεται έκ μέσου αύτού, διότι έλαβε τήν άφθαρσίαν. Καί οί μέν Προφήτες περί ‘Ενώχ καί Ήλίαν προηφήτευσαν έρχεσθαι, διότι ό ‘Ιωάννης υστερον έφάνει· ό δέ ‘Ιωάννης εις τήν άποκάλυψιν του μόνον περί τών δύο λέγει, τόν έαυτόν του δέ κρύπτει, καθώς καί εις τό Εύαγγέλιον «ό άλλος μαθητής λέγει», ούχί δέ περί αύτού. Μετά δέ τό φονεύσαι τούς δύο προφήτες, τά παγκάκιστα τέκνα του ποιήσουσι περισσότερα κακά· φόνους, άρπαγές, πορνεϊες, άρσενοκοιτίες, παρρησία εις πλατεϊες καθώς οί κύνες. Εις τόσης δέ πονηρίαν καί μοχθηρίαν καταντήσωσιν έκ τής άπλείστου πορνείας, ώστε νά ύστερούνται τήν δύναμη τής ούσίας τής άνθρωπότητας. θά γίνονται έξογκωμένοι, κοντόσωμοι ώς άνθρωπάρια. Τότε ό Έωσφόρος, βλέπων ότι ή ανθρώπινη φύση έγινε πονηρωτέρα άπό τούς Δαίμονες, εύφρανθήσεται πώς έτελείωσεν όλην του τήν κακίαν ό αντίθετος κατά Θεού καί κατά άνθρώπων. Έκεϊ δέ άγαλλόμενος καί εύφραινόμενος, Θέλει τού έλθει άνωθεν ρομφαία δίστομος εις τήν καρδίαν, θά τυμπανισθεϊ καί φονευθεί, είς άνταμοιβήν τών φόνων όπού έτέλεσεν άπό πρώτης άρχής, όπου διά τόν Κάιν έφόνευσε τόν δίκαιον ‘Αβελ καί έπεκράτησεν ό φόνος εις τούς άνθρώπους άχρι τέλους τής συντέλειας τών αιώνων καί έσχάτως ό μιαρός Άντίχριστος φονευθείς άοράτως, ποιήσει τό τέλος τών φόνων. Καί τελεσθέντος τού φόνου τού Άντιχρίστου, Θέλουν ξεστριφθώσι τά πάντα. Ούρανός, Γή, Σελήνη καί άστρα πάντων τών όντων, καί τότε ήξει ό Κύριος κρίναι ζώντας καί νεκρούς καί τότε χωρισθήσονται τά πρόβατα άπό τά έρίφια.

ΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Περί της Συντελείας του κόσμου και περί Αντιχρίστου και εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Κυρίου μας

Ευλόγησον Πατερ.

Πως εγώ ο ελάχιστος και αμαρτωλός Εφραίμ, και πλήρης πλημμελημάτων, θέλω δυνηθή να διηγηθώ τα υπέρ την δύναμίν μου!

Αλλ’ επειδή ο Σωτήρ δια της ευσπλαχνίας του τούς αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξε, και δι’ αυτών τούς απανταχού πιστούς κατεφώτισε, θέλει ενδυναμώσει και ημών την γλώσσαν προς ωφέλειαν και οικοδομήν, και εμού του λέγοντος και πάντων των ακροατών.

Θα λαλήσω δε με οδύνας, και θα είπω με στεναγμούς, περί της συντελείας του κόσμου τούτου, και περί του αναιδεστάτου και φοβερού Δράκοντος, όστις μέλλει να ταράξη πάσαν την υπό τον ουρανόν κτίσιν, και να εμβάλη δειλίαν, και ολιγωρίαν, και δεινήν απιστίαν εις τας καρδίας των ανθρώπων, και να ποιήση τέρατα και σημεία και φόβητρα, ώστε, εάν δυνηθή, να πλανήση και τούς εκλεκτούς, και να απατήση πάντας δια ψευδών σημείων, και δια φανταστικών τεράτων, υπό αυτού γενομένων. Διότι κατά συγχώρησιν του αγίου Θεού λαμβάνει εξουσίαν ν’ απατήση τον κόσμον, διότι επληθύνθη η ασέβεια του κόσμου, και πανταχού διάφορα κακά πράττονται. Και επειδή οι άνθρωποι ηθέλησαν να απομακρυνθώσιν από του Θεού, και ν’ αγαπήσωσι τον Πονηρόν, δια τούτο ο άχραντος Δεσπότης συνεχώρησε να δοκιμασθώσι δια πνεύματος αποπλανήσεως.

Μέγας είναι ο αγών, αδελφοί, μάλιστα δε εις τούς πιστούς, κατά τούς καιρούς εκείνους, όταν γίνωνται σημεία και τέρατα υπ’ αυτού του Δράκοντος εν πολλή εξουσία· όταν πάλιν δεικνύει εαυτόν ως θεόν δια φοβερών φαντασμάτων, και ίπταται εις τον αέρα, και πάντες οι δαίμονες σηκώνονται εις τον αέρα, ως άγγελοι, έμπροσθεν του τυράννου· διότι φωνάζει μετά δυνάμεως, αλλάσσων μορφάς, και εκφοβίζων καθ’ υπερβολήν άπαντας τούς ανθρώπους· τότε, αδελφοί, ποιός θέλει ευρεθή τετειχισμένος, και μένων ασάλευτος, εάν δεν έχη το σημείον εν τη ψυχή του, δηλαδή την αγίαν παρουσίαν του μονογενούς Υιού του Θεού ημών;

Όταν ίδη την απερίγραπτον εκείνην θλίψιν, η οποία γίνεται πανταχού εις πάσαν ψυχήν, η οποία δεν έχει τελείως παραμυθίαν, ούτε πάλιν άνεσιν εν γη και θαλάσση· όταν ίδη ότι συνταράσσεται ο σύμπας κόσμος, και φεύγει έκαστος δια να κρυβή εις τα όρη, και άλλος μεν αποθνήσκει της πείνης, άλλος δε λιώνει ως κερί εν δεινή θλίψει, και ουδείς υπάρχει ο ελεών· όταν ίδη άπαντα τα πρόσωπα δακρύοντα, και μετά πόθου ερωτώντας τούς ανθρώπους, μήπως ακούεται λόγος Θεού επί της γης; και ακούη ουδαμού.

Ποιός θέλει υποφέρει τας ημέρας εκείνας; Ποιός δεν θα υπομείνη την θλίψιν την αφόρητον; όταν ίδη σύγχυσιν των λαών, οι οποίοι έρχονται από των περάτων της γης εις θέαν του ουρανού, και ίδη ότι πολλοί προσκυνούσιν έμπροσθεν του τυράννου, και κράζουσι μετά τρόμου, ότι συ είσαι ο Σωτήρ ημών· όταν ίδη ότι η θάλασσα ταράσσεται, και η γη ξηραίνεται, οι ουρανοί δεν βρέχουσι, τα φυτά μαραίνονται· άπαντες δε οι ευρισκόμενοι προς ανατολάς, φεύγουσι προς δυσμάς, εκ της πολλής δειλίας· και πάλιν δε οι ευρισκόμενοι προς δυσμάς, φεύγουσι προς ανατολάς μετά τρόμου, ο δε αναιδής λαβών τότε εξουσίαν θα αποστείλη δαίμονα εις πάντα τα πέρατα, ώστε να κηρύξη παρρησία, ότι βασιλεύς μέγας εφάνη μετά δόξης, έλθετε και ίδετε αυτόν. Ποιός είναι αυτός ο οποίος θα  έχη τέτοια αδαμαντίνην ψυχήν, ώστε να υποφέρη γενναίως άπαντα τα σκάνδαλα; Ποιός άρα ο άνθρωπος αυτός, ως προείπον, ώστε να μακαρίσωσιν αυτόν πάντες οι άγγελοι;

Εγώ φιλόχριστοι και τέλειοι αδελφοί, εφοβήθην εξ αυτής της ενθυμήσεως του Δράκοντος, μελετών καθ’ εαυτόν την θλίψιν, ήτις μέλλει να γίνη εις τούς ανθρώπους κατά τούς καιρούς εκείνους· διότι αυτός ο Δράκων είναι μιαρός, και φοβερός εις το γένος των ανθρώπων, και μάλιστα γίνεται πικρότερος εις τούς δυναμένους να νικώσι τα φαντάσματα αυτού. Διότι τότε θα ευρεθώσι πολλοί ευάρεστοι εις τον Θεόν, δυνάμενοι να σωθώσι εις τα όρη, και εις τα βουνά, και εις τούς ερήμους τόπους, μετά πολλών δεήσεων και υπερβολικών κλαυθμών. Διότι ο άγιος Θεός, θεωρών αυτούς εις τοιούτον απερίγραπτον κλαυθμόν και ειλικρινή πίστιν, ευσπλαχνίζεται αυτούς, ως φιλόστοργος πατήρ, και διατηρεί αυτούς όπου εκρύβησαν· διότι ο παμμίαρος δεν παύει του να ζητή τούς αγίους κατά γην και θάλασσαν, νομίζων ότι θέλει βασιλεύσει του λοιπού επί της γης, και πάντας υποτάσσει. Και νομίζει ο άθλιος ότι θα αντισταθή κατά την ώραν εκείνην την φοβεράν, όταν έλθη ο Κυριος εκ των ουρανών, μη γινώσκων ο άθλιος την ασθένειαν και υπερηφάνειαν αυτού, δια την οποίαν και εξέπεσεν. Όμως ταράσσει την γην, εκφοβίζει τα σύμπαντα δια ψευδών και μαγικών σημείων.

Κατά τον καιρόν δε εκείνον, όταν έλθη ο Δράκων, δεν υπάρχει άνεσις επί της γης· αλλά θλίψις μεγάλη, ταραχή, και σύγχυσις, θάνατοι, και πείνα εις πάντα τα πέρατα· διότι αυτός ο Κυριος ημών δια του θείου αυτού στόματος είπεν, ότι τοιαύτα δεν έγειναν απ’ αρχής της κτίσεως. ημείς δε οι αμαρτωλοί, πως θα παρομοιάσωμεν το υπέρμετρον και ανέκφραστον αυτής, αφού τοιουτοτρόπως την ωνόμασεν ο Θεός; Ας συλλογισθή δε έκαστος ακριβώς τας αγίας λέξεις του Κυρίου και Σωτήρος πως δια την ανάγκην και την θλίψιν την μεγάλην, κολοβώνει τας ημέρας της θλίψεως καθ’ ο εύσπλαγχνος, συμβουλεύων ημάς και λέγων. "Προσεύχεσθε δια να μη γείνη η φυγή ημών εν καιρώ χειμώνος, μήτε εν ημέρα Σαββάτου". Και πάλιν· "Αγρυπνείτε πάντοτε δεόμενοι συνεχώς δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε την θλίψιν, και να σταθήτε έμπροσθεν του Θεού, διότι ο καιρός είναι εγγύς". Ας δεηθώμεν συνεχώς με δάκρυα και προσευχάς νύκτα και ημέραν, προκόπτοντες ενώπιον του Θεού δια να σωθώσιν οι αμαρτωλοί.

Εαν κάποιος έχη δάκρυα και κατάνυξιν, ας δεηθή εις τον Κυριον, δια να ρυσθώμεν από την θλίψιν, η οποία μέλλει να έλθη εις την γην· διότι θα γείνωσι κατά τόπους λιμοί, σεισμοί, και θάνατοι διάφοροι επί της γης. Γενναία θα είναι η ψυχή, η οποία θα δυνηθή να κρατήση εαυτήν απηλλαγμένην από τα σκάνδαλα ταύτα. Διότι εάν ευρεθή άνθρωπος ν’ αδιαφορή ολίγον, εύκολα πολιορκείται και γίνεται αιχμάλωτος του δράκοντος του πονηρού και δολίου, και ο τοιούτος ευρίσκεται ασυγχώρητος εις την κρίσιν, διότι επίστευσεν εις τον Τυραννον εκουσίως. Πολλών προσευχών και δακρύων έχομεν ανάγκην, αγαπητοί, δια να ευρεθώμεν ακλόνητοι εις τούς πειρασμούς. Διότι πολλά είναι τα φαντάσματα, τα οποία γίνονται από το θηρίον. Διότι επειδή είναι Θεομάχον θέλει όλοι ν’ απολεσθώσι· διότι τοιούτον τρόπον μεταχειρίζεται ο Τυραννος, ώστε όλοι να βαστάζωσι την σφραγίδα του Θηρίου, όταν θα έλθη ν’ απατήση τα σύμπαντα.

Προσέχετε, αδελφοί μου, την υπερβολήν του Θηρίου· διότι μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας. Άρχεται από την γαστέρα· ίνα όταν τις στεναχωρηθή μη έχων φαγητά, αναγκασθή να λάβη την σφραγίδα εκείνου· όχι ως έτυχεν εις παν μέρος του σώματος, αλλ’ εις την δεξιάν χείρα και εις το μέτωπον, δια να μη έχη εξουσίαν ο άνθρωπος να κάμη με αυτήν το σημείον του σταυρού, μήτε πάλιν εις το μέτωπον να σημειώση το άγιον όνομα του Κυρίου. Διότι γνωρίζει ο άθλιος, ότι όταν ο Σταυρός του Κυρίου σφραγισθή επί του ανθρώπου λύει πάσαν την δύναμιν του Εχθρού, και δια τούτο σφραγίζει την δεξιάν του ανθρώπου.

Λοιπόν, αδελφοί μου, φρικτός είναι ο αγών εις όλους τούς φιλοχρίστους ανθρώπους, ίνα μέχρις ώρας θανάτου μη δειλιάσωσι, μηδέ αμελήσωσιν, όταν χαράση ο Δράκων την σφραγίδα του, αντι του σταυρού του Σωτήρος. Διότι πάντα τρόπον μεταχειρίζεται, ίνα ουδόλως ονομάζηται το όνομα του Κυρίου ημών και Σωτήρος εις τον καιρόν τούτον. Τούτο δε κάμνει φοβούμενος και τρέμων την αγίαν δύναμιν του Σωτήρος ημών. Διότι εάν κάποιος δεν σφραγίζηται με την σφραγίδα εκείνου, δεν γίνεται αιχμάλωτος εις τα φαντάσματα εκείνου, ούτε ο Κυριος απομακρύνεται απ’ αυτού αλλά τον φωτίζει και τον σύρει προς εαυτόν. Πρέπει να εννοήσωμεν, αδελφοί μου, μετά πάσης ακριβείας, ότι τα φαντάσματα του Εχθρού είναι αποτρόπαια.

Ο δε Κυριος ημών έρχεται με γαλήνην δια ν’ αποκρούση δι’ ημάς τα τεχνάσματα του Θηρίου. Την στερεάν πίστιν του Χριστού ειλικρινώς βαστάζοντες, θα κάμωμεν την δύναμιν του Τυράννου ευκλόνιστον. Ας αποκτήσωμεν λογισμόν αμετάθετον και σταθερότητα, και τότε απομακρύνεται αφ’ ημών ο ασθενής Εχθρός, μη έχων τι να κάμη.

Εγώ ο ελάχιστος παρακαλώ εσάς, αδελφοί φιλόχριστοι, ας μη γινώμεθα μαλθακοί, αλλά μάλλον δυνατοί με την δύναμιν του Χριστού, διότι απαραίτητος αγών είναι επί θύρας· ας αναλάβωμεν λοιπόν τον θυρεόν της πίστεως. Έτοιμοι λοιπόν γίνεσθε καθώς πιστοί οικέται, μη δεχόμενοι άλλον· επειδή ο κλέπτης, και αλάστωρ, και άσπλαγχνος μέλλει να έλθη πρώτος εις ωρισμένους καιρούς, θέλων να κλέψη, να θύση, και να απολέση την εκλεκτήν ποίμνην του αληθινού ποιμένος Χριστού, και επί τούτω αναλαμβάνει σχήμα του αληθινού ποιμένος.

Ας μάθωμεν, ω φίλοι, με ποίον σχήμα έρχεται εις την γην ο αναίσχυντος Όφις. Επειδή ο Σωτήρ, θέλων να σώση το ανθρώπινον γένος, ετέχθη εκ Παρθένου, και εν σχήματι ανθρώπου επάτησε τον Εχθρόν με την αγίαν δύναμιν της Θεότητος Αυτού, ηθέλησε και αυτός ν’ αναλάβη το σχήμα της αυτού παρουσίας δια να μας απατήση. Ο δε Κυριος ημών θα έλθη εις την γην εν νεφέλαις φωτειναίς, ως αστραπή φοβερά, ο δε Εχθρός δεν θα έλθη τοιουτοτρόπως διότι είναι αποστάτης.

Γεννάται μεν ακριβώς εκ κόρης μιαράς, αλλά δεν σαρκούται τοιουτοτρόπως. Θα έλθη δε ο παμμίαρος εν σχήματι τοιούτω, ως κλέπτης, δια να απατήση τα σύμπαντα. Θα είναι ταπεινός, ήσυχος, θα μισή την αδικίαν, θα αποστρέφηται τα είδωλα, θα προτιμά την ευσέβειαν, αγαθός, φιλόπτωχος, ευειδής καθ’ υπερβολήν, ευκατάστατος, ιλαρός εις όλους, θα τιμά πολύ το γένος των Ιουδαίων, διότι αυτοί προσμένουσι την έλευσιν εκείνου. Μεταξύ δε πάντων τούτων, θα εκετελή σημεία και τέρατα, φόβητρα με πολλήν εξουσίαν, θα προσπαθή δολίως να αρέση εις όλους, δια να αγαπηθή ταχέως από πολλούς, δεν θα λάβη δώρα, δεν θα λαλήση μεθ’ ημών, θα φαίνηται κατηφής, θα εξαπατά τον κόσμον υπό το πρόσχημα της ευταξίας, έως ου βασιλεύση.

Όταν λοιπόν ίδωσι λαοί πολλοί και δήμοι τοιαύτας αρετάς και δυνάμεις, ενούνται όλοι συγχρόνως με μίαν γνώμην, και με χαράν μεγάλην κηρύσσουσιν αυτόν βασιλέα, λέγοντες μεταξύ των. Μήπως άρα ευρίσκεται άνθρωπος άλλος τόσον αγαθός και δίκαιος; Ανορθούται δε ευθέως η βασιλεία εκείνου, και θα πατάξη μεθ’ υμών τρεις βασιλείς μεγάλους. Έπειτα υψούται η καρδία του και θα εμέση ο Δράκων την πικρότητά του. Ταράσσων δε την οικουμένην κινεί τα πέρατα, θλίβει τα σύμπαντα, και μιαίνει τας ψυχάς. Όχι πλέον ως ευλαβής, αλλά πολύ αυστηρός εις όλα· απότομος, οργίλος, θυμώδης, ακατάστατος, φοβερός, αήδης, μισητός, βδελυκτός, ανήμερος, αλάστωρ, αναιδής, και προσπαθών να εμβάλη εις το βόθρον της ασεβείας όλον το ανθρώπινον γένος.

Πληθύνει σημεία ψευδώς, και όχι αληθώς· και ενώ παρίσταται πολύς λαός και ευφημεί αυτόν, βάλλει φωνήν ισχυράν, ώστε να σαλευθή ο τόπος, επί του οποίου ίστανται οι όχλοι, λέγων. Γνωρίσατε όλοι οι λαοί την δύναμίν μου και την εξουσίαν· μεταθέτει όρη, και ανάγει νήσους από την θάλασσαν με πλάνην και φαντασίαν· και ενώ πλανά τον κόσμον και φαντάζει τα σύμπαντα, πολλοί θα δοξάζωσι και θα πιστεύσωσιν αυτόν ως θεόν ισχυρόν.

Τότε θα θρηνή δεινώς και θα στενάζη πάσα ψυχή· τότε όλοι θα υποφέρωσι θλίψιν απαραμύθητον, η οποία θα κατέχη αυτούς νύκτα και ημέραν, και δεν θα ευρίσκωσιν ουδαμού παρηγορίαν.

Τότε θα αποθνήσκωσι τα νήπια εις τούς κόλπους των μητέρων, και πάλιν η μήτηρ θα αποθνήσκη επάνω εις το παιδίον και ο πατήρ μετά της γυναικός και των τέκνων του θ’ αποθνήσκη εις τας αγοράς, και δεν θα υπάρχη κάποιος να θάψη αυτούς και να τούς βάλη εις μνήμα. Από τα πολλά δε θνησιμαία, τα οποία θα ρίπτωνται εις τας πλατείας, θα υπάρχη παντού δυσωδία, η οποία θα στενοχωρή πολύ τούς ζώντας. Το πρωϊ  όλοι θα λέγωσι μετ’ οδύνης και στεναγμών πότε θε γείνη εσπέρα δια ν’ αναπαυθώμεν ολίγον; Όταν δε θα έλθη πάλιν η εσπέρα θα λέγωσι με πικρότατα δάκρυα, πότε άρα θα φωτίση δια ν’ αποφύγωμεν την θλίψιν, η οποία μας κυριεύει; Και δεν θα υπάρχη τόπος να φύγη κάποιος και να κρυβή, διότι τα πάντα θα ταραχθώσι, και η θάλασσα και η ξηρά.

Δια τούτο είπεν εις ημάς ο Κυριος· Γρηγορείτε δεόμενοι αδιαλείπτως να διαφύγητε την θλίψιν· θα είναι δυσωδία εν θαλάσση, δυσωδία επί της γης, λιμοί, σεισμοί, εν θαλάσση σύγχυσις, επί της γης σύγχυσις, εν θαλάσση φόβητρα, φόβητρα επί της γης. Χρυσός πολύς και άργυρος, και μεταξωτά ιμάτια, αλλά δεν θέλουσιν ωφελήσει εις την θλίψιν εκείνην, και πάντες οι άνθρωποι μακαρίζουσι όλους όσους απέθανον πριν έλθη η μεγάλη θλίψις επί γης. Διότι ρίπτεται και ο χρυσός και ο άργυρος εις τας πλατείας, και ουδείς εγγίζει αυτά· επειδή όλα είναι βδελυκτά. Παντες σπουδάζουσι να διαφύγωσι και να κρυβώσιν, αλλ’ ουδαμού ευρίσκουσι τόπον δια να κρυβώσιν εκ της θλίψεως. Προς δε τούτοις μετά λιμού και της θλίψεως, και του φόβου, ευρίσκονται θηρία και ερπετά δάκνοντα· έσωθεν φόβος, και έξωθεν τρόμος· και εν νυκτί και εν ημέρα θνησιμαία κείνται εις πλατείας.

Εις τας πλατείας δυσωδία, εις τας οικίας δυσωδία, εις τας πλατείας πείνα και δίψα, εις τας οικίας πείνα και δίψα· εις τας πλατείας φωνή κλαυθμού, εις τας πλατείας θόρυβος, και εις τας οικίας θόρυβος. Ένας έκαστος μετά κλαυθμού συναντά τον έτερον· πατήρ το τέκνον, και ο υιός τον πατέρα, μήτηρ την θυγατέρα· φίλοι μετά φίλων εναγκαλισθέντες εκλείπουσιν· και αδελφοί μετά αδελφών εναγκαλισθέντες αποθνήσκουσιν. Εμαράνθησαν και τα κάλλη του προσώπου πάσης σαρκός. Γινονται δε αι μορφαί των ανθρώπων ως νεκρού. Γινεται βδελυκτόν και μισητόν το κάλος των γυναικών. Θελει μαρανθή πάσα σαρξ, και η επιθυμία των ανθρώπων. Όλοι δε όσοι επείσθησαν εις το φοβερόν Θηρίον, και έλαβον την σφραγίδα εκείνου, τον δυσεβή χαρακτήρα του μιαρού, προστρέχοντες προς αυτόν θα λέγωσι μετ’ οδύνης. Δος εις ημάς να φάγωμεν και να πίωμεν, διότι πάντες αποθνήσκομεν της πείνης, και αποδίωξον αφ’ ημών πάντα τα ιοβόλα θηρία. Και μη έχων ο άθλιος αποκρίνεται πολύ αποτόμως λέγων· από που εγώ θα δώσω εις εσάς να φάγητε και να πίητε, ω άνθρωποι, ο ουρανός δεν θέλει δώση βροχήν εις την γην· η γη πάλιν δεν έδωκε διόλου θέρος η γεννήματα. Ακούοντες δε ταύτα οι λαοί, πενθούσι και κλαίουσι, μη έχοντες παντελώς παραμυθίαν θλίψεως· αλλά θα γίνη εις την θλίψιν αυτών θλίψις απερίγραπτος, διότι τόσον προθύμως επίστευσαν εις τον Τυραννον. Διότι εκείνος ο άθλιος δεν δύναται ουδέ εαυτόν να βοηθήση, και πως θα ελεήση αυτούς;

Εις εκείνας τας ημέρας θα γίνη μεγάλη ανάγκη εκ πολλής στενοχωρίας του Δράκοντος, και του φόβου, και του σεισμού, και του ήχου της θαλάσσης, και του λιμού, και της δίψης και των δαγκωμάτων των θηρίων. Πάντες δε οι λαβόντες την σφραγίδα του Αντιχρίστου, και προσκυνήσαντες αυτόν, ως θεόν, δεν θέλουσι έχει μερίδα εις την Βασιλείαν του Χριστού, αλλά μετά του Δράκοντος θα βληθώσιν εις την γέενναν. Μακάριος ο ευρεθείς πανάγιος και πάμπιστος, και έχων δεδομένην την καρδίαν αυτού προς τον Θεόν αδιστάκτως· διότι αφόβως θα αποκρούση τας ερωτήσεις του Πονηρού, καταφρονών και τας βασάνους, και τας φαντασίας αυτού.

Πριν δε ταύτα γίνωσι, θ’ αποστείλη ο Κύριος Ηλίαν τον Θεσβίτην και τον Ενώχ, ως εύσπλαχνος, δια να παρακινήσωσιν εις την ευσέβειαν το γένος των ανθρώπων, και κηρύξωσι παρρησία την θεογνωσίαν εις πάντας τούς ανθρώπους, δια να μη πιστεύσωσιν εις τον Τύραννον ένεκα φόβου, και θέλουσι κράζει και λέγει.

Πλάνος είναι, ω άνθρωποι, ας μη πιστεύση κανείς εις αυτόν παντελώς, μηδέ να υπακούση εις τον θεομάχον· ας μη φοβηθή κανείς εξ υμών διότι ταχέως θα αφανισθή. Ιδού έρχεται εξ ουρανού ο Κύριος, δια να κρίνη πάντας, όσοι επείσθησαν εις τα σημεία αυτού· αλλ’ ολίγοι είναι τότε οι θέλοντες να υπακούσωσι, και να πιστεύσωσι εις το κήρυγμα των προφητών. Ταύτα δε ποιεί ο Σωτήρ, δια να δείξη την άφατον αυτού φιλανθρωπίαν· ότι ουδέ κατά τον καιρόν εκείνον δεν αφίνει το γένος των ανθρώπων άνευ κηρύγματος, δια να υπάρχουν πάντες αναπολόγητοι εις την κρίσιν.

Πολλοί δε των αγίων, όσοι τότε θα ευρεθώσιν εις την έλευσιν του μιαρού, χύνουσι ποταμηδόν τα δάκρυα μετά στεναγμών προς τον Θεόν τον άγιον, δια να λυτρωθώσιν από τον Δράκοντα· και φεύγουσι μετά μεγάλης σπουδής εις τας ερήμους, και κρύπτονται εις τα όρη, και τα σπήλαια μετά φόβου· και πασπαλίζουσι χώμα και στάκτην εις τας κεφαλάς, παρακαλούντες νύκτα και ημέραν μετά πολλής ταπεινώσεως. Και ο άγιος Θεός θέλει χαρίσει τούτο εις αυτούς· δηλαδή οδηγεί αυτούς η χάρις εις ωρισμένους τόπους, και σώζονται κρυπτόμενοι εις τας οπάς και τα σπήλαια μη βλέποντες τα σημεία και τα φόβητρα του Αντιχρίστου.

Διότι η έλευσις τούτου γίνεται γνωστή εις τούς έχοντας τον νουν προσηλωμένον εις τα άνω· εις δε τούς έχοντας τον νουν εις βιωτικά πράγματα, και ποθούντας τα γήϊνα, δεν θα γίνη φανερόν τούτο. Διότι όποιος είναι δεδεμένος πάντοτε εις βιωτικά πράγματα, και αν ακούση απιστεί, και βδελύσσεται τον λέγοντα. Οι δε άγιοι θέλουσιν ενδυναμωθή, διότι πάντοτε απέρριψαν την μέριμναν του βίου τούτου.

Τότε πενθεί πάσα η γη και η θάλασσα· και ο αήρ πενθεί, συγχρόνως δε και τα άγρια ζώα, μετά των πετεινών του ουρανού· πενθούσιν όρη, και βουνοί, και τα δένδρα των πεδιάδων· πενθούσι δε και οι φωστήρες του ουρανού δια το γένος των ανθρώπων, ότι πάντες εξέκλιναν από του αγίου Θεού, και επίστευσαν εις τον πλάνον, δεχθέντες το σημείον του μιαρού και θεομάχου, αντι του ζωοποιού Σταυρού του Σωτήρος.

Πενθεί η γη και η θάλασσα, διότι αιφνιδίως κατέπαυσεν η φωνή της ψαλμωδίας και της προσευχής εκ στόματος ανθρώπου. Πενθούσι πάσαι αι εκκλησίαι του Χριστού πένθος μέγα· διότι δεν λειτουργείται ο αγιασμός και η προσφορά.

Όταν λοιπόν συμπληρωθώσι οι τρεις και ήμισυ καιροί της εξουσίας και πράξεως του μιαρού, και όταν εκπληρωθώσι πάντα τα σκάνδαλα πάσης της γης, θα έλθη επί τέλους ο Κυριος, ως αστραπή αστράπτων εξ ουρανού, ο άγιος, και άχραντος, και φοβερός, και ένδοξος Θεός ημών, μετά δόξης ακατανοήτου, προτρεχόντων ενώπιον της δόξης αυτού των ταγμάτων των αγγέλων και αρχαγγέλων, οι οποίοι είναι πάντες φλόγες πυρός, και ποταμός πλήρης πυρός μετά φοβεράς ανεμοζάλης. Τα χερουβείμ έχοντα το όμμα κάτω, και τα Σεραφείμ ιπτάμενα και κρύπτοντα τα πρόσωπα και τούς πόδας εις τας πυρίνας πτέρυγας, θέλουσι κράζει μετά φρίκης. Εγείρεσθε οι κοιμώμενοι. Ιδού, ήλθεν ο Νυμφίος. Ανοίγονται δε τα μνήματα, και ως εν ροπή οφθαλμού εγείρονται πάσαι αι φυλαί, και βλέπουσιν το κάλλος το άγιον του Νυμφίου· και μύριαι μυριάδες, και χίλιαι χιλιάδες αγγέλων και αρχαγγέλων, και αναρίθμητοι στρατιαί, χαίρουσι χαράν μεγάλην, άγιοι δε και δίκαιοι και πάντες οι μη λαβόντες την σφραγίδα του Δράκοντος και ασεβούς αγάλλονται. Και άγεται ο Τυραννος δεδεμένος υπό αγγέλων μετά πάντων των δαιμόνων ενώπιον του βήματος· και οι λαβόντες την σφραγίδα αυτού, και πάντες οι ασεβείς και αμαρτωλοί δεδεμένοι· και δίδει ο βασιλεύς την κατ’ αυτών απόφασιν της καταδίκης εις το πυρ το άσβεστον.

Πάντες δε οι μη λαβόντες την σφραγίδα του αντιχρίστου, και πάντες οι εν σπηλαίοις, αγάλλονται μετά του Νυμφίου εις τον νυμφικόν θάλαμον τον αιώνιον και ουράνιον, μετά πάντων των αγίων, εις απεράντους αιώνας των αιώνων. Αμήν.