Μόνο με προσευχή αδελφοί μου υπάρχει Σωτηρία. Πρέπει να νικήσετε τον πειρασμό και να κάνετε Προσευχή Πρωί και βράδυ. Αν μπορείτε πριν να λειβανίζετε και μετά προσευχή. Ξέρω ότι δεν θα σας αφήνει προσπαθήστε και θα τα καταφέρετε. Θα αποκτήσετε δύναμη κατά των πειρασμών.Αν κάνουμε όλοι προσευχή η Ελλάδα θα σωθεί. Κοιτάξτε ψηλά στον ουρανό και πείτε Κύριε Ελέησον!
Πρωινή Προσευχή
Από του ύπνου εξεγερθείς, εξαναστάς της κλίνης, στήθι μετ’ ευλαβείας και φόβου Θεού, ποίησον το σημείον του τιμίου Σταυρού και ειπέ
Ο Θεός ιλάσθιτη μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δόξα σοι, Xριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.
Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
‘Αγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (3)
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν. ‘Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον. Κύριε ελέησον.
Δόξα… Και νύν…,
Πάτερ ημών ….’Οτι σου εστιν… Αμήν.
Κύριε, ελέησον (12). Δόξα… Και νύν…
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ‘Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ‘Oτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Δόξα… Και νύν…
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι ού τα πάντα εγένοτο. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπίσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το σύν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών. Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν, και αποστολικήν εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν σοι,
Αγαθέ και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν σοι, Δυνατέ, ‘Αγιος, Αγιος, Αγιος εί ο Θεός. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Δόξα…
Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν σε, αγία Τριάς, ‘Αγιος ‘Αγιος, ’Αγιος εί ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Και νύν…
Αθρόον ο Κριτής επιλεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται, αλλά φόβω κράξωμεν εν τω μέσω της νυκτός, ‘Αγιος, ‘Αγιος, ‘Αγιος ει ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον (12)
Εκ του ύπνου εξανιστάμενος ευχαριστώ σοι, αγία Τριάς, ότι διά την πολλήν σου αγαθότητα και μακροθυμίαν, ουκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσας με ταις ανομίαις μου, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον ήγειράς με εις το ορθρίσαι και δοξολογήσαι το κράτος σου. Και νυν φώτισον μου τα όμματα της Διανοίας, άνοιξον μου το στόμα, του μελετάν τα λόγια σου και συνιέναι τας εντολάς σου και, ποιείν το θέλημά σου, και ψάλλειν σοι εν εξομολογήσει καρδίας και ανυμνείν το πανάγιον όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Σε ευλογούμεν, ύψιστε Θεέ και Κύριε του ελέους, τον ποιούντα αεί μεθ’ ημών μεγάλα τε και ανεξιχνίαστα, ένδοξα τε και εξαίσια, ων ουκ έστιν αριθμός, τον παρασχόντα ημίν τον ύπνον εις ανάπαυσιν της ασθενείας ημών, και άνεσιν των κόπων της πολυμόχθου σαρκός. Ευχαριστούμεν σοι, ότι ου συναπόλεσας ημάς ταις ανομίαις ημών, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως, και προς απόγνωσιν κειμένους ήγειρας ημάς εις το δοξολογήσαι το κράτος σου. Διό δυσωπούμεν την ανείκαστον σου αγαθότητα, φώτισον ημών τούς της διανοίας οφθαλμούς, και τον νουν ημών εκ του βαρέος ύπνου της ραθυμίας ανάστησον. ‘Ανοιξον ημών το στόμα και πλήρωσον αυτό της σης αινέσεως, όπως άν δυνηθώμεν απερισπάστως άδειν τε και ψάλλειν, και εξομολογείσθαι σοι τω εν πάσι και υπό πάντων δοξαζόμενω Θεώ, τω ανάρχω Πατρί, συν τω μονογενεί σου Υιώ και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώσει διά σου τας ψυχάς ημών.
Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον. Τριάς αγία, δόξα σοι.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.
Γρηγορίου του Θεολόγου εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ικετήριος και κατανυκτική.
Ο Θεός ο Θεός μου, ον τα Χερουβείμ και πάσαι αι άβυσσοι τρέμουσι, το της αγαθότητας ανεξιχνίαστον πέλαγος, ο αεί υπακούων των εν συντετριμμένοι καρδία επικαλουμένων σε, ο την νύκτα ποιήσας προς ανάπαυσιν και σωτηρίαν του σου πλάσματος, ο καταξιώσας με τον ταλαίπωρον της ημέρας φθάσαι το τέλος, ο ειπών, «πριν ή επικαλέσης με πάρειμι και έτι λαλούντος σου», ελθέ και νυν, Δέσποτα, μέχρις ημών τη αοράτω σου παρουσία, εκ των πατρικών κόλπων του σου Γεννήτορος, όθεν ουκ εχωρίσθης ποτέ, και κλίνον το ους σου προς την ημετέραν ασθένειαν· Κύριε ο Θεός, ο υπερβλύζων έλεος και χρηστότητα, ο αεί με προσκαλούμενος, τον αεί σε αποστρεφόμενον και παρά σου ευεργετούμενον, εξαπόστειλον εν εμοί τω αθλίω κατάνυξιν, και δείξον, ως ποτέ την εν ερήμω πέτραν, την λιθώδη και πεπωρωμένην μου καρδίαν δακρύων φέρειν πληγάς, Ιδού γαρ, Δέσποτα, μετά φόβου και τρόμου σοι προσπίπτω και δέομαι.
Κύριε, Κύριε, συγχώρησόν μοι τα δι`όλης της ημέρας και του βίου μου παντός εν αγνοία, και γνώσει, και ενθυμήσει μου πταίσματα, οίδα γαρ ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός σου, Κύριε, και πλαστά φίλοψυχε, και δια τούτο προς δέησιν απετόλμησα, ουκ εποίησά σου καν μίαν ώραν θέλημα, ουδέ εν αγαθόν, Κύριε, παντός γαρ ανθρώπου θέλημα και ενθύμημα όλον πονηρόν, όλον βδελυκτόν, όλον βιωτικόν.
Πώς γαρ δύναται χους και πηλός, ο και μόλυβδου βαρύτερος, πέτασοι και ανελθείν εις το ύψος του ουρανού, κακειθέν τι μαθείν αγαθόν ;
Βλέψον, Δέσποτα, σοι ανατίθημι πασάν μου ασθένειαν ιλάσθητι, ελέησον, σοι γαρ προσέρχομαι αυτοκατάκριτος και αναπολόγητος, σοι ως απρόσωπος και απερίστατος τον αυχένα κλίνω, και εις γήν νεύω το πρόσωπον, ερυθριώ και φρίττω τον ουρανόν ρυπαροίς θεάσασθαι οφθαλμοίς. Σοί μεν κλίνω γόνυ καρδίας και σώματος, χείρας δε αίρω σαρκός, μετά δακρύων, και στεναγμών κατανύξεως, δέομαι, Κύριε, Κύριε, βοήθει μοι, και του πυρός του άσβεστου με λύτρωσαι. Έθεντο γαρ με τον άθλιον επίχαρμα οι Δαίμονες, κατ' εμού αναιδώς επιβαίνοντες.
Δια τούτο, Κύριε, Κύριε, τάχυνον, σπεύσον, βοήθησαν αντιλαβού, και τω φοβερώ σου κριτήριω ακατάκριτον και παραστήναί με καταξίωσαν. Και μη νικήσωσιν αι υπέρ άμμον θαλάσσης αμαρτίαι μου, υπεράγαθε και μακρόθυμε Δέσποτα, την άβυσσον της φιλανθρωπίας σου, μη καταλαβέτωσαν εν τη νυκτί ταύτη την ελεηνήν μου ψυχήν, αι άς ου προσδοκώ Δαιμόνων φαντασίαι και φόβοι νυκτερινοί, και πράγμα εν σκότει διαπορευόμενον, μη νυστάξη, μηδέ υπνώση ο φυλάσσων με Άγγελος, μηδέ τι των ρυπαρών της ημέρας, και των μεθ' ημέραν, ή νυξ ελέγχη, αλλά, Κύριε, Κύριε, τω άστεκτω και παντοδυνάμω φωτί της σης Θεότητος, ο νούς ελαμπόμενος και σώματος δίχα, σοί, Θεέ, προσομιλείτω, τω ανυστάκτω όμματι και άυπνω.
Χάρισαι μοι την της νυκτός ανάπαυσιν, ως εν ημέρα διελθείν με, εν αγάπη της σης ανέκφραστου Θεότητος, και δός τοις βλεφάροις μου ελαφρόν ύπνον ως μηδέ την γλώσσαν, των υμνωδιών το όργανον, επί πολύ νεκρούσθαι, μηδ` αυτό το φωτεινόν πλάσμα σου ησυχάζειν, και ανάστησαν με υπό ύπνου εν ώραις ευθέτοις προς τε τάς μεσονυκτερινάς, και ορθρινάς υμνωδίας, του δοξάζειν σε το απρόσιτον φως, μετά των ουρανίων Δυνάμεων, και Αγγέλων σου-
Ακουσον, Κύριε, καρδίας βοώσης, και μη προσχής τοις φαύλοις μου έργοις, αλλα επίβλεψον επί οδύνην της ψυχής μου, και τάχυνον του ιάσασθαί με, χάριν της φιλανθρωπίας σου, ρύσαί με από των πονηρών έργων μου, και μη αντιμετρήσης μοι, μηδέ θέλησες αποδούναί μοι αξία ων έπραξα, ίνα μη τελείως απόλωμαι.
Ακουσον, Κύριε, εν απογνώσει μου οντος, και μη εάσης με, δέομαι, δια τάς υπέρ άμμον θαλάσσης αμαρτίας μου, καθ' ύπνους εν ατόποις εννοίαις κλέπτεσθαι, άλλ' ανακάλεσαί με Δέσποτα, τον αιχμάλωτον και κατεχόμενον υπό των άτοπων πράξεων, καί ως υπό αλύσεων σφιγγόμενον.
Σύ γαρ επίστασαι λύειν πεπεδημένους, και ίασθαι τα άδηλα τραύματα, α Σύ μόνος οίδας ο των κρυπτών γνώστης, επιφάνηθί μοι δεινώς καταπεπτωκότι, ο ταχύς εν ελεεί, και βραδύς εν κολάσει, και τη Σή ευσπλαγχνία θέλησον ορέξαί μοι χείρα και αναστήσαί με εκ του βόθρου των ανομιών μου. Σύ γαρ μόνος υπάρχεις ο Θεός υμών ο μη τερπόμενος επί απώλεια αμαρτωλού, ο μη αποστρεφόμενος πρόσωπον εν δάκρυσι προς σε ατενίζον. Εισάκουσαν, Κύριε, φωνής του δουλού σου βοώντος προς σε. Έπίφανον το φως σου το εις εμέ εσβεσμένον, απόστειλαν την του άγιου Πνεύματος ικμάδα και χάρισαί μοι μακράν προθεσμίαν ίνα ανασφήλω, εμαυτόν απογνούς στρέψον μοι Κύριε, τον κοπετόν εις χαράν, διάρρηξον τον σάκκον μου και περιζωσόν με ευφροσύνην, και δός μοι αναπαύσασθαι των εσπερινών μου έργων, και τύχοιμι αναπαύσεως πρωινής, ώσπερ οι εκλεκτοί σου Κύριε, ων απέδρα λύπη και στεναγμός, και ανοιγήτω μοι ή θύρα της Βασιλείας σου, ινα εισελθών εν αυτή μετά των απολαυόντων του φωτός του προσώπου σου, τύχω αιωνίου ζωής.
Ναι, Δέσποτα Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι, και μη εάσης με από του νυν αμαρτήσαι εις σε, και εξακολουθήσαι τω θελήματί μου, μη εάσης με απολέσθαι ταίς αμαρτίαις μου, αλλά οικτείρησον το πλάσμα σου, και μη παρίδης με, ότι ασθενής ειμί, μηδέ εγκαταλείπης με, ότι προς σε κατέφυγαν, «ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι».
Ενώπιον σου εισί πάντες οι θλίβοντές με, και ουκ εστί μοι καταφυγή, ει μη προς σε, Δέσποτα Κύριε. Σώσον με ένεκεν των οικτιρμών σου. Και αιχυνθήτωσαν πάντες οι επανιστάμενοι επ` εμέ, και ζητούντες την -ψυχήν μου του εξολοθρεύσαι αυτήν, Κύριε, ο Θεός μου, μνήσθητί μου του αμαρτωλού, και αχρείου δούλου σου εν τω επικαλείσθαί με το άγιον και προσκυνητόν ονομά σου, και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου, και αξίωσόν με αγαπάν και φοβείσθαί σε εξ όλης της καρδίας μου, και ποιείν εν πάσι το θέλημα σου, ότι ουκ εστίν όμοιος σοι εν Θεοίς, Κύριε, δυνατός εν ισχύι, και αγαθός εν ελέει, εις το βοηθείν, και παρακαλείν, και σώζειν πάντας τους ελπίζοντας εις το όνομα σου το άγιον,
Ναί, Κύριε, Κύριε, ο υπερβαίνων τα ανθρώπινα πταίσματα, και καλύπτων πλήθη αμαρτιών, ο μη ποιήσας ημίν κατά τάς αμαρτίας ημών, μηδέ ανταποδιδούς κατά τάς ανομίας ημών, αξίωσόν με εν πάση νυχτί και ημέρα, και πάση μου τη αναπνοή τον κολάσεως ένοχον, ως όντα με πάσαις αμαρτίαις υπεύθυνον, το τε φοβερόν του θανάτου μυστήριον, και την προς ημάς τους αμαρτωλούς ανυπόστατον απειλήν και οργήν σου, και την φρικτήν και δικαίαν σου απόφασιν, εις το της γεέννης πυρ με δικαίως εκπέμπουσαν εχειν εν τη καρδία μου αεί ανεπίληστα, και γυμνόν, και τετραχηλίσμενον, ωσπερ τω φοβερώ σου κριτηρίω παριστάσθαι, και την εκείθεν απόφασιν εκδέχεσθαι, ίνα εντεύθεν καθηλώσας τάς σάρκας μου, και καθαρθείς νουν, και ψυχήν και καρδίαν, ιλέων εύρω σε εν ώρα του θανάτου και της κρίσεως, των της σαρκός εσόπρων διαρραγέντων, δια την υπέρ φύσιν αγαθότητα σου, και δια της Μητρός σου και Πανάγνου Θεοτόκου, της ελπίδος μου μετά σέ, πρεσβείας και πάντων σου των θειοτάτων Αγγέλων, και Αρχαγγέλων, και δια τάς των αγίων σου Πάντων δεήσεις. Αμήν.
Πρωινή Προσευχή
Από του ύπνου εξεγερθείς, εξαναστάς της κλίνης, στήθι μετ’ ευλαβείας και φόβου Θεού, ποίησον το σημείον του τιμίου Σταυρού και ειπέ
Ο Θεός ιλάσθιτη μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δόξα σοι, Xριστέ ο Θεός, η ελπίς ημών, δόξα σοι.
Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ τας ψυχάς ημών.
‘Αγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (3)
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν. ‘Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον. Κύριε ελέησον.
Δόξα… Και νύν…,
Πάτερ ημών ….’Οτι σου εστιν… Αμήν.
Κύριε, ελέησον (12). Δόξα… Και νύν…
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί ημών Θεώ.
Δεύτε, προσκυνήσομεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών.
Ελέησον με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με. ‘Οτι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μου εστί διά παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. ‘Oτι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα, τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριον σου μόσχους.
Δόξα… Και νύν…
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων. Φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι ού τα πάντα εγένοτο. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπίσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.
Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το σύν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών. Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν, και αποστολικήν εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν σοι,
Αγαθέ και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν σοι, Δυνατέ, ‘Αγιος, Αγιος, Αγιος εί ο Θεός. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Δόξα…
Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν σε, αγία Τριάς, ‘Αγιος ‘Αγιος, ’Αγιος εί ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Και νύν…
Αθρόον ο Κριτής επιλεύσεται, και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται, αλλά φόβω κράξωμεν εν τω μέσω της νυκτός, ‘Αγιος, ‘Αγιος, ‘Αγιος ει ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον (12)
Εκ του ύπνου εξανιστάμενος ευχαριστώ σοι, αγία Τριάς, ότι διά την πολλήν σου αγαθότητα και μακροθυμίαν, ουκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσας με ταις ανομίαις μου, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον ήγειράς με εις το ορθρίσαι και δοξολογήσαι το κράτος σου. Και νυν φώτισον μου τα όμματα της Διανοίας, άνοιξον μου το στόμα, του μελετάν τα λόγια σου και συνιέναι τας εντολάς σου και, ποιείν το θέλημά σου, και ψάλλειν σοι εν εξομολογήσει καρδίας και ανυμνείν το πανάγιον όνομά σου, του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Σε ευλογούμεν, ύψιστε Θεέ και Κύριε του ελέους, τον ποιούντα αεί μεθ’ ημών μεγάλα τε και ανεξιχνίαστα, ένδοξα τε και εξαίσια, ων ουκ έστιν αριθμός, τον παρασχόντα ημίν τον ύπνον εις ανάπαυσιν της ασθενείας ημών, και άνεσιν των κόπων της πολυμόχθου σαρκός. Ευχαριστούμεν σοι, ότι ου συναπόλεσας ημάς ταις ανομίαις ημών, αλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως, και προς απόγνωσιν κειμένους ήγειρας ημάς εις το δοξολογήσαι το κράτος σου. Διό δυσωπούμεν την ανείκαστον σου αγαθότητα, φώτισον ημών τούς της διανοίας οφθαλμούς, και τον νουν ημών εκ του βαρέος ύπνου της ραθυμίας ανάστησον. ‘Ανοιξον ημών το στόμα και πλήρωσον αυτό της σης αινέσεως, όπως άν δυνηθώμεν απερισπάστως άδειν τε και ψάλλειν, και εξομολογείσθαι σοι τω εν πάσι και υπό πάντων δοξαζόμενω Θεώ, τω ανάρχω Πατρί, συν τω μονογενεί σου Υιώ και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώσει διά σου τας ψυχάς ημών.
Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον. Τριάς αγία, δόξα σοι.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.
Γρηγορίου του Θεολόγου εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ικετήριος και κατανυκτική.
Ο Θεός ο Θεός μου, ον τα Χερουβείμ και πάσαι αι άβυσσοι τρέμουσι, το της αγαθότητας ανεξιχνίαστον πέλαγος, ο αεί υπακούων των εν συντετριμμένοι καρδία επικαλουμένων σε, ο την νύκτα ποιήσας προς ανάπαυσιν και σωτηρίαν του σου πλάσματος, ο καταξιώσας με τον ταλαίπωρον της ημέρας φθάσαι το τέλος, ο ειπών, «πριν ή επικαλέσης με πάρειμι και έτι λαλούντος σου», ελθέ και νυν, Δέσποτα, μέχρις ημών τη αοράτω σου παρουσία, εκ των πατρικών κόλπων του σου Γεννήτορος, όθεν ουκ εχωρίσθης ποτέ, και κλίνον το ους σου προς την ημετέραν ασθένειαν· Κύριε ο Θεός, ο υπερβλύζων έλεος και χρηστότητα, ο αεί με προσκαλούμενος, τον αεί σε αποστρεφόμενον και παρά σου ευεργετούμενον, εξαπόστειλον εν εμοί τω αθλίω κατάνυξιν, και δείξον, ως ποτέ την εν ερήμω πέτραν, την λιθώδη και πεπωρωμένην μου καρδίαν δακρύων φέρειν πληγάς, Ιδού γαρ, Δέσποτα, μετά φόβου και τρόμου σοι προσπίπτω και δέομαι.
Κύριε, Κύριε, συγχώρησόν μοι τα δι`όλης της ημέρας και του βίου μου παντός εν αγνοία, και γνώσει, και ενθυμήσει μου πταίσματα, οίδα γαρ ως πολύ το πλήθος της χρηστότητός σου, Κύριε, και πλαστά φίλοψυχε, και δια τούτο προς δέησιν απετόλμησα, ουκ εποίησά σου καν μίαν ώραν θέλημα, ουδέ εν αγαθόν, Κύριε, παντός γαρ ανθρώπου θέλημα και ενθύμημα όλον πονηρόν, όλον βδελυκτόν, όλον βιωτικόν.
Πώς γαρ δύναται χους και πηλός, ο και μόλυβδου βαρύτερος, πέτασοι και ανελθείν εις το ύψος του ουρανού, κακειθέν τι μαθείν αγαθόν ;
Βλέψον, Δέσποτα, σοι ανατίθημι πασάν μου ασθένειαν ιλάσθητι, ελέησον, σοι γαρ προσέρχομαι αυτοκατάκριτος και αναπολόγητος, σοι ως απρόσωπος και απερίστατος τον αυχένα κλίνω, και εις γήν νεύω το πρόσωπον, ερυθριώ και φρίττω τον ουρανόν ρυπαροίς θεάσασθαι οφθαλμοίς. Σοί μεν κλίνω γόνυ καρδίας και σώματος, χείρας δε αίρω σαρκός, μετά δακρύων, και στεναγμών κατανύξεως, δέομαι, Κύριε, Κύριε, βοήθει μοι, και του πυρός του άσβεστου με λύτρωσαι. Έθεντο γαρ με τον άθλιον επίχαρμα οι Δαίμονες, κατ' εμού αναιδώς επιβαίνοντες.
Δια τούτο, Κύριε, Κύριε, τάχυνον, σπεύσον, βοήθησαν αντιλαβού, και τω φοβερώ σου κριτήριω ακατάκριτον και παραστήναί με καταξίωσαν. Και μη νικήσωσιν αι υπέρ άμμον θαλάσσης αμαρτίαι μου, υπεράγαθε και μακρόθυμε Δέσποτα, την άβυσσον της φιλανθρωπίας σου, μη καταλαβέτωσαν εν τη νυκτί ταύτη την ελεηνήν μου ψυχήν, αι άς ου προσδοκώ Δαιμόνων φαντασίαι και φόβοι νυκτερινοί, και πράγμα εν σκότει διαπορευόμενον, μη νυστάξη, μηδέ υπνώση ο φυλάσσων με Άγγελος, μηδέ τι των ρυπαρών της ημέρας, και των μεθ' ημέραν, ή νυξ ελέγχη, αλλά, Κύριε, Κύριε, τω άστεκτω και παντοδυνάμω φωτί της σης Θεότητος, ο νούς ελαμπόμενος και σώματος δίχα, σοί, Θεέ, προσομιλείτω, τω ανυστάκτω όμματι και άυπνω.
Χάρισαι μοι την της νυκτός ανάπαυσιν, ως εν ημέρα διελθείν με, εν αγάπη της σης ανέκφραστου Θεότητος, και δός τοις βλεφάροις μου ελαφρόν ύπνον ως μηδέ την γλώσσαν, των υμνωδιών το όργανον, επί πολύ νεκρούσθαι, μηδ` αυτό το φωτεινόν πλάσμα σου ησυχάζειν, και ανάστησαν με υπό ύπνου εν ώραις ευθέτοις προς τε τάς μεσονυκτερινάς, και ορθρινάς υμνωδίας, του δοξάζειν σε το απρόσιτον φως, μετά των ουρανίων Δυνάμεων, και Αγγέλων σου-
Ακουσον, Κύριε, καρδίας βοώσης, και μη προσχής τοις φαύλοις μου έργοις, αλλα επίβλεψον επί οδύνην της ψυχής μου, και τάχυνον του ιάσασθαί με, χάριν της φιλανθρωπίας σου, ρύσαί με από των πονηρών έργων μου, και μη αντιμετρήσης μοι, μηδέ θέλησες αποδούναί μοι αξία ων έπραξα, ίνα μη τελείως απόλωμαι.
Ακουσον, Κύριε, εν απογνώσει μου οντος, και μη εάσης με, δέομαι, δια τάς υπέρ άμμον θαλάσσης αμαρτίας μου, καθ' ύπνους εν ατόποις εννοίαις κλέπτεσθαι, άλλ' ανακάλεσαί με Δέσποτα, τον αιχμάλωτον και κατεχόμενον υπό των άτοπων πράξεων, καί ως υπό αλύσεων σφιγγόμενον.
Σύ γαρ επίστασαι λύειν πεπεδημένους, και ίασθαι τα άδηλα τραύματα, α Σύ μόνος οίδας ο των κρυπτών γνώστης, επιφάνηθί μοι δεινώς καταπεπτωκότι, ο ταχύς εν ελεεί, και βραδύς εν κολάσει, και τη Σή ευσπλαγχνία θέλησον ορέξαί μοι χείρα και αναστήσαί με εκ του βόθρου των ανομιών μου. Σύ γαρ μόνος υπάρχεις ο Θεός υμών ο μη τερπόμενος επί απώλεια αμαρτωλού, ο μη αποστρεφόμενος πρόσωπον εν δάκρυσι προς σε ατενίζον. Εισάκουσαν, Κύριε, φωνής του δουλού σου βοώντος προς σε. Έπίφανον το φως σου το εις εμέ εσβεσμένον, απόστειλαν την του άγιου Πνεύματος ικμάδα και χάρισαί μοι μακράν προθεσμίαν ίνα ανασφήλω, εμαυτόν απογνούς στρέψον μοι Κύριε, τον κοπετόν εις χαράν, διάρρηξον τον σάκκον μου και περιζωσόν με ευφροσύνην, και δός μοι αναπαύσασθαι των εσπερινών μου έργων, και τύχοιμι αναπαύσεως πρωινής, ώσπερ οι εκλεκτοί σου Κύριε, ων απέδρα λύπη και στεναγμός, και ανοιγήτω μοι ή θύρα της Βασιλείας σου, ινα εισελθών εν αυτή μετά των απολαυόντων του φωτός του προσώπου σου, τύχω αιωνίου ζωής.
Ναι, Δέσποτα Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι, και μη εάσης με από του νυν αμαρτήσαι εις σε, και εξακολουθήσαι τω θελήματί μου, μη εάσης με απολέσθαι ταίς αμαρτίαις μου, αλλά οικτείρησον το πλάσμα σου, και μη παρίδης με, ότι ασθενής ειμί, μηδέ εγκαταλείπης με, ότι προς σε κατέφυγαν, «ίασαι την ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι».
Ενώπιον σου εισί πάντες οι θλίβοντές με, και ουκ εστί μοι καταφυγή, ει μη προς σε, Δέσποτα Κύριε. Σώσον με ένεκεν των οικτιρμών σου. Και αιχυνθήτωσαν πάντες οι επανιστάμενοι επ` εμέ, και ζητούντες την -ψυχήν μου του εξολοθρεύσαι αυτήν, Κύριε, ο Θεός μου, μνήσθητί μου του αμαρτωλού, και αχρείου δούλου σου εν τω επικαλείσθαί με το άγιον και προσκυνητόν ονομά σου, και μη καταισχύνης με από της προσδοκίας μου, και αξίωσόν με αγαπάν και φοβείσθαί σε εξ όλης της καρδίας μου, και ποιείν εν πάσι το θέλημα σου, ότι ουκ εστίν όμοιος σοι εν Θεοίς, Κύριε, δυνατός εν ισχύι, και αγαθός εν ελέει, εις το βοηθείν, και παρακαλείν, και σώζειν πάντας τους ελπίζοντας εις το όνομα σου το άγιον,
Ναί, Κύριε, Κύριε, ο υπερβαίνων τα ανθρώπινα πταίσματα, και καλύπτων πλήθη αμαρτιών, ο μη ποιήσας ημίν κατά τάς αμαρτίας ημών, μηδέ ανταποδιδούς κατά τάς ανομίας ημών, αξίωσόν με εν πάση νυχτί και ημέρα, και πάση μου τη αναπνοή τον κολάσεως ένοχον, ως όντα με πάσαις αμαρτίαις υπεύθυνον, το τε φοβερόν του θανάτου μυστήριον, και την προς ημάς τους αμαρτωλούς ανυπόστατον απειλήν και οργήν σου, και την φρικτήν και δικαίαν σου απόφασιν, εις το της γεέννης πυρ με δικαίως εκπέμπουσαν εχειν εν τη καρδία μου αεί ανεπίληστα, και γυμνόν, και τετραχηλίσμενον, ωσπερ τω φοβερώ σου κριτηρίω παριστάσθαι, και την εκείθεν απόφασιν εκδέχεσθαι, ίνα εντεύθεν καθηλώσας τάς σάρκας μου, και καθαρθείς νουν, και ψυχήν και καρδίαν, ιλέων εύρω σε εν ώρα του θανάτου και της κρίσεως, των της σαρκός εσόπρων διαρραγέντων, δια την υπέρ φύσιν αγαθότητα σου, και δια της Μητρός σου και Πανάγνου Θεοτόκου, της ελπίδος μου μετά σέ, πρεσβείας και πάντων σου των θειοτάτων Αγγέλων, και Αρχαγγέλων, και δια τάς των αγίων σου Πάντων δεήσεις. Αμήν.