Προτού κάνουμε κάτι, έχουμε την τόλμη να ρωτήσουμε τον εαυτό μας γιατί το κάνουμε;
Ό,τι κάνουμε πρέπει να μας βοηθάει να προσεγγίζουμε περισσότερο τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Ένας που θέλει να αποκτήσει σύντροφο γιατί θέλει να το κάνει; Πρέπει να αναρωτηθεί. Για «το απολαυστικόν» ή για να βοηθηθεί στο άνοιγμα της αγάπης του προς τον Θεό και τον άνθρωπο;
Ένας που θέλει να γίνει επίσκοπος ποθεί να βοηθήσει τον λαό της επισκοπής ή να απολαύσει την καρέκλα της εξουσίας;
Άλλος θέλει να κάνει παιδιά, για να γίνουν μέτοχοι της αγάπης του Χριστού ή για να καυχάται για αυτά;
Όσοι θλίβονται βαθιά επειδή δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, η θλίψη τους υποκρύπτει τη ματαίωση της εγωιστικής τους ικανοποίησης κι όχι την επιθυμία τους να καταστήσουν τους απογόνους τους μετόχους της βασιλείας του Θεού.
Σε όλους δίνεται η δυνατότητα –παντρεμένους, ανύπανδρους, άτεκνους- να βοηθήσουν κι άλλους ανθρώπους, να γίνουν μέτοχοι της βασιλείας του Θεού.
Αρχιμ. Αρσενίου Κωτσόπουλου, "Εκπλήξεις Χάριτος", Αθήνα 2010, σελ. 463