Ὅ ἔνθεος προφητάναξ Δαυΐδ

Ὅλη ἡ ἀσκητική, νηπτική καί μοναστηριακή παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἐνυπάρχει στούς ψαλμούς τοῦ Δαυΐδ. Ἕνας βασιλιάς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νά ζεῖ μία ἀσκητική καί ὀρθόδοξη ζωή πολύ καλύτερη ἀπό αὐτή πού ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ζοῦμε. Ἑφτά φορές τήν ἡμέρα προσεύχεται: «Ἕπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε ἐπί τά κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου» (Ψλ. ριη΄ 164). Τά μεσάνυχτα ἐγείρεται ἀπό τό κρεβάτι του γιά νά λατρέψει τόν Θεό: «Μεσονύκτιον ἐξεγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπί τά κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου» (Ψλ. ριη΄ 62). Ἀνεβάζει συνεχῶς τήν ψυχή του πρός τόν Θεό: «Ἐκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, Κύριε, τά δικαιώματά σου ἐκζητήσω» (Ψλ. ριη΄ 145). Ἡ καρδιά του ἀναζητᾶ μέ ἔνταση τό θεῖο καί ὄχι τήν πλεονεξία: «Κλῖνον τήν καρδίαν μου εἰς τά μαρτύριά σου καί μή εἰς πλεονεξίαν» (Ψλ. ριη΄ 36). Καταπιάνεται συνεχῶς μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, θά λέγαμε χαζεύει μέσα στόν νόμο του: «Ὡς ἠγάπησα τόν νόμον σου, Κύριε· ὅλην τήν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν» (Ψλ. ριη΄ 97). Φοβᾶται τήν ὑπερηφάνεια ὡς πρόξενη δεινῶν: «Πρό τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγώ ἐπλημμέλησα, διά τοῦτο τό λόγιόν σου ἐφύλαξα» (Ψλ. ριη΄ 67). Ξέρει πώς ἡ στενοχώρια δέν ὠφελεῖ καί δυσκολεύει τόν δρόμο πρός τόν Θεό. Ἡ ὁλοκληρωτική ἀφοσίωση στόν Θεό διώχνει τή στενότητα καί φέρνει τόν πλατυσμό τῆς καρδιᾶς: «Καί ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ, ὅτι τάς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα» (Ψλ. ριη΄ 45). Συμπάσχει μέ τούς ἁμαρτωλούς καί, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Ἀσία, φτάνει στήν ἔσχατη θλίψη: «ἀθυμία κατέσχε μέ ἀπό ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τόν νόμον σου» (Ψλ. ριη΄ 53). Κατανοεῖ πόσο πολύ ἀσφυκτιᾶ ἡ ψυχή τοῦ ἐναρέτου ἀνθρώπου ὅταν βρίσκεται ἀνάμεσα σέ ἁμαρτωλούς. «Σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι» (Ψλ. ριη΄ 61). Ἀγαπάει τήν ταπείνωση πού μόνο οἱ μεγάλοι ἅγιοι συμπάθησαν. Στίς καρδιές τῶν ταπεινῶν ἀποκαλύπτονται τά μεγάλα μυστήρια τοῦ Θεοῦ. «Ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με, ὅπως ἄν μάθω τά δικαιώματά σου» (Ψλ. ριη΄ 71).

Πιστεύει πώς ἡ βαθιά εἰρήνη ἔρχεται στήν καρδιά μέ τήν ἀγάπη στόν Θεό καί τότε δέν μπορεῖ τίποτα νά τή μολύνει: «Εἰρήνη πολλή τοῖς ἀγαπῶσι τόν νόμον σου, καί οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον» (Ψλ. ριη΄ 165). Δέν ἀπελπίζεται ὅταν τά γεγονότα τόν σπρώχνουν νά στέκεται μακριά τοῦ Θεοῦ σάν πλανώμενο πρόβατο. Γνωρίζει πώς ὁ Θεός θά τόν ἀναζητήσει, διότι δέν ἔχει λησμονήσει τόν νόμο τοῦ «ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τόν δοῦλόν σου, ὅτι τάς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην» (Ψλ. ριη΄ 176). Πλανεμένος ἄσωτος, ἀλλά ἡ ἀγάπη τοῦ πατέρα καίει μέσα στήν καρδιά του. Ὁ πατέρας τόν ἀναζητᾶ ἐνδόμυχα, σιωπηλά καί ὁ ἄσωτος ἐπιστρέφει.



Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, "Ἐκπλήξεις Χάριτος", Ἀθήνα 2010, σελ. 415-417