Καί νά πού μέ τή βοήθεια Τοῦ Θεοῦ, εισηλθαμε εἰς τό νέον
ἒτος 2017.
• Κάθε τέτοια ἐποχή, οἱ ἂνθρωποι ἀνταλλάσσουν εὐχάς
μεταξύ των καί ἀτενίζουν τό μέλλον μέ τήν ἐλπίδα
καλλιτέρων ἡμερῶν, μέ χαρές,
• τραγούδια καί ἓνα τεραστίας κλίμακος καταναλωτικό
πάθος .
• Εἰς ὃλον τόν κόσμον, βλέπομε φῶτα, στολισμούς, τραγούδια,
καί ἓναν καταναλωτικόν «πυρετό», ἐνῶ οἱ τηλεοπτικοί σταθμοί
ὃλων τῶν χωρῶν, συναγωνίζονται στό νά δείξουν εἰκόνες
εὐτυχισμένων ἀτόμων, πού χαίρονται διότι «ἒφυγε» ὁ «παλιός
ὁ χρόνος» παίρνοντας μαζί του τίς στενοχώριες πού πέρασαν
οἱ ἂνθρωποι καί τις κακές του στιγμές, ἀφήνοντας τήν θέση του
στόν «καινούργιο» χρόνο, ἀπό τόν ὁποῖον προσδοκοῦν
«καλλίτερες μέρες».
Πόσο πλαστή καί «σκηνοθετημένη» εἶναι αὐτή ἡ
«ἀτμόσφαιρα»…!
Οὐδείς ἀρνεῖται τό δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων νά ἐλπίζουν γιά
κάτι καλλίτερο. Όμως, ἐκεῖνες τίς στιγμές, ποῖοι καί πόσοι ἐξ
ἡμῶν, ἀναλογιζόμεθα πώς τίς εἰκόνες αὐτές τοῦ γλεντιοῦ καί
τῆς εὐθυμίας, τίς παρακολουθοῦν καί πάμπολλα δακρυσμένα
μάτια, ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν καί στεροῦνται τῶν
πλέον στοιχειωδῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν…!
Ὁ νέος χρόνος, δέν φέρνει ἀπό μόνος του τίς χαρούμενες
ἡμέρες πού ἀποζητοῦν οἱ ἂνθρωποι.
Οἱ ἂνθρωποι, ἒχουν τήν δυνατότητα νά φτιάξουν τίς κοινωνίες
των κατά τρόπον πού νά δημιουργοῦν ἀντί νά διαλύουν, νά
«χτίζουν» ἀντί νά «γκρεμίζουν» καί νά σκέπτωνται πώς ἲσως, ὁ
δικός τους πλουτισμός, φέρνει την δυστυχία καί τήν ανέχεια σέ
κάποιους συνανθρώπους των…!
Πόσοι ἐξ ἡμῶν σκεφθήκαμε πώς ΠΡΕΠΕΙ νά εὐχαριστήσωμε
μέ μιά θερμή Προσευχή Τόν Κύριό μας διότι μᾶς ἀξίωσε νά
δοῦμε τήν «ἀνατολή» ενός ἀκόμη χρόνου;
Καί πόσοι ἀναλογισθήκαμε πώς στό τέλος ἑκάστου ἒτους,
(ὃπως καί ἑκάστης ἡμέρας ἂλλωστε) εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ἡ
αὐτοκριτική μας καί πώς ἒχομε ὑποχρέωση νά …«κάνωμε
ταμεῖο» βάζοντας στό ἓνα τάσι μιᾶς νοερᾶς ζυγαριᾶς τίς
«θετικές» μας στιγμές καί στό ἂλλο τίς «ἀρνητικές»;
Καί ἐδῶ, τίθεται ἓνα ΠΟΛΥ σοβαρό θέμα.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΚΡΙΝΩΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ;
Μέσα σ᾽ἓναν χρόνο, τί πετύχαμε ἀλλά καί ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ τομεῖς;
Μήπως στο…πόσα χρήματα βγάλαμε;
Μήπως τό πόσες φορές…γλεντήσαμε;
Μήπως τό ποῖα ὑλικά ἀγαθά ἀγοράσαμε;
Μήπως τό πόσους κατορθώσαμε νά..«πιάσωμε κορόϊδα»;
Μήπως τό «πόσα σκαλιά ἀνεβήκαμε στή κοσμική..ἱεραρχία»;
Μήπως…μήπως…μήπως…μήπως….!
Ὂχι παιδιά μου έν Κύρίω…!
Ὃλα τά πιό πάνω, ΔΕΝ ἀποτελοῦν τά κριτήρια τά ὁποῖα θά
μᾶς δώσουν τό τελικό ἀποτέλεσμα, περί τοῦ ἂν τό ἒτος πού
πέρασε ἦταν έποικοδομη- τικό ἢ ὂχι.
Τά πιό πολλά ἀπό αὐτά, πρέπει νά μποῦν στό «τάσι« της
νοερᾶς ζυγα- ριᾶς, πού ζυγίζει τά ΜΕΙΟΝ.
Διότι τά έρωτήματα πού ἒχουν Τ ΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί
μπαίνουν στό «τάσι» μέ τά ΘΕΤΙΚΑ μας ἐπιτεύγματα, ἒχουν
αχέση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ μέ τό ΤΙ ἐπιτύχαμε στό ἐπίπεδο τῶν
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ μας δραστηριοτήτων.
Πρέπει νά «καθίσωμε» καί νά υπολογίσωμε, μέ ΚΑΘΑΡΗ
καρδιά καί μέ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, τό τί ἐπράξαμε γιά τόν πλησίον
μας, τό ΤΙ ἐπράξαμε σχετικῶς μέ τίς ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ μας
ἒναντι τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, τό ΠΟΣΟ κοντά εἲμαστε στά
Ἱερά μας Μυστήρια, τό ΠΟΣΗ συμμετοχή εἲχαμε σ’ Αὐτά καί τό
ΠΟΣΕΣ φορές, με ταπείνωση καί ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ
ἐπικαλεστήκαμε Τόν Κύριό μας μέσω τοῦ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟΥ
ἀξίας Πνευματικοῦ μας «ὃπλου» πού εἶναι ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Τότε καί ΜΟΝΟΝ τότε μποροῦμε νά «κάνωμε …ταμεῖο» καί νά
κάνωμε τήν αὐτοκριτική μας.
Ἂν αύτά ἒχωμε κατά νοῦν, τότε θά μπορέσωμε νά δοῦμε
καθαρά καί τό ΤΙ μποροῦμε νά ἀναμείνωμε ἀπό τό νέο ἒτος (Τό
κάθε «νέο ἒτος») καί ὂχι νά περιμένωμε πώς θά μᾶς φέρη πιό
καλές ἡμέρες ἀπό μόνο του, κατά τρόπο …«αὐτόματο»…!
Τέτοιες ἡμέρες, κατά τρόπο πού μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἀπό
ΒΛΑΚΩΔΗΣ ἓως καί ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΙΚΟΣ, ἒχομε ἀληθινό
«βομβαρδισμό» ἀπό …«μάντεις», «χαρτορίχτρες»,
«ζωδιολόγους» καί πάσης φύσεως …«μελλοντολόγους», οἱ
ὁποῖοι, ὁδηγοῦν κάθε ὀλιγόπιστο καί ἀφελῆ, σέ πολύ
ἐπικίνδυνες ἀτραπούς, ἐπιρρεάζοντας τήν ΕΛΕΥΘΕΡΗ
βούληση μέ τήν ὁποία μᾶς «ὣπλισε» Ο Δημιουργός μας.
Ἒτσι, ὁ ΑΦΕΛΗΣ καί ὀλιγόπιστος (δέν μιλᾶμε βεβαίως γιά τούς
ΜΗ πιστούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ΔΕΣΜΙΟΙ αὐτῶν τῶν ΣΚΟΤΕΙΚΩΝ
δυνάμεων), προγραμματίζει τήν ζωή του, μέ βάση τό τί τοῦ
«λένε» τά «προγνωστικά τῶν …ἀστρολόγων» καί
ἀπομακρύνεται, ἀκόμα περισσότερο ἀπό τήν ΘΕΙΑ μας ΠΙΣΤΗ.
Τό ὃ,τι Ὁ Πανάγαθος μᾶς ἀξίωσε νά φθάσωμε στήν Νέα
Πρωτοχρονιά, δέν ἒγινε ἐπειδή ἐμεῖς τό κατορθώσαμε, ἀλλά
ἐπειδή Αὐτός τό ἐπέτρεψε.
Τά ὃσα δεινά, πόλεμοι, δολοφονίες, χρηματολαγνεία,
σαρκολατρεία, παιδοφιλία (!!) κ.λπ. γεμίζουν καθημερινῶς τά
Μέσα Μαζικῆς Τυφλώσεως,
προέρχονται ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τήν Πίστη μας
καί τήν ΑΠΑΡΝΗΣΗ Τοῦ Δημιουργοῦ μας.
Ξεχνᾶμε τή Σταυρική Θυσία Του Κυρίου μας καί τό μαρτύριό
Του, τό ὁποῖο ὑπέστη γιά τόν κάθε ἂνθρωπο.
Ἂν, λοιπόν, θέλωμε νά ἒλθη μιά καλλίτερη χρονιά, ΠΡΕΠΕΙ να
γυρίσωμε στήν Πίστη τῶν Πατέρων μας, νά μή βλέπωμε
ΜΟΝΟΝ τίς δυσκολίες πού περνᾶμε ἐξ αἰτίας τῆς
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ μας καί νά σκεφθοῦμε τό ΤΙ πρέπει νά κάνωμε
ὣστε νά καταστοῦμε ἂξιοι τῆς Θείας Εὐσπαγχνίας…!
Αδελφια μου ἐν Κυρίω άγαπητά,
εὒχομαι είς ΟΛΟΥΣ μας Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά καί σᾶς
καλῶ, μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου, νά σταθοῦμε ΟΛΟΙ
μας στό ὓψος τῶν Πνευματικῶν μας ὑποχρεώσεων ἒναντι τῆς
Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, μέσα σέ πνεῦμα ΕΝΟΤΗΤΟΣ καί
ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑΣ.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ΜΗΤΕΡΑ μας, ἂς στέρξη νά μᾶς
στηρίξη καί νά μεσιτεύση εἰς Τόν Κύριόν μας καί Θεόν μας,
ὑπέρ ΟΛΩΝ ἡμῶν τῶν ἀναξίων, ὣστε, εν ὑγεία να φθάσωμε
καί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ χρόνου, με συνέπεια ἒναντι τῆς
Πίστεώς μας καί ΜΕΣΑ στήν θερμή ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας
μας.
Ὁ Δημιουργός μας, ΔΕΝ μᾶς θέλει ἠττοπαθεῖς καί
ἀπελπισμένους.Ἀντιθέτως, μᾶς ζητᾶ νά Τὀν
ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ καί ἒτσι, νά γίνωμε ἂξια τέκνα Του, πού
μέσα ἀπό τήν ἒνθερμη καί εἰλικρινῆ μας Προσευχή, θά
ξαναβροῦμε τήν δύναμη νά ἀντιμετωπίσωμε τίς ὃποιες
δυσκολίες, μέ τήν ἐλπίδα πώς θά μᾶς βοηθήση, ὃπως κάνει
ΠΑΝΤΟΤΕ, μέ τά γνήσια καί Πιστά Τέκνα Του.
π. Ευθύμιος Μπαρδάκας
•
ἒτος 2017.
• Κάθε τέτοια ἐποχή, οἱ ἂνθρωποι ἀνταλλάσσουν εὐχάς
μεταξύ των καί ἀτενίζουν τό μέλλον μέ τήν ἐλπίδα
καλλιτέρων ἡμερῶν, μέ χαρές,
• τραγούδια καί ἓνα τεραστίας κλίμακος καταναλωτικό
πάθος .
• Εἰς ὃλον τόν κόσμον, βλέπομε φῶτα, στολισμούς, τραγούδια,
καί ἓναν καταναλωτικόν «πυρετό», ἐνῶ οἱ τηλεοπτικοί σταθμοί
ὃλων τῶν χωρῶν, συναγωνίζονται στό νά δείξουν εἰκόνες
εὐτυχισμένων ἀτόμων, πού χαίρονται διότι «ἒφυγε» ὁ «παλιός
ὁ χρόνος» παίρνοντας μαζί του τίς στενοχώριες πού πέρασαν
οἱ ἂνθρωποι καί τις κακές του στιγμές, ἀφήνοντας τήν θέση του
στόν «καινούργιο» χρόνο, ἀπό τόν ὁποῖον προσδοκοῦν
«καλλίτερες μέρες».
Πόσο πλαστή καί «σκηνοθετημένη» εἶναι αὐτή ἡ
«ἀτμόσφαιρα»…!
Οὐδείς ἀρνεῖται τό δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων νά ἐλπίζουν γιά
κάτι καλλίτερο. Όμως, ἐκεῖνες τίς στιγμές, ποῖοι καί πόσοι ἐξ
ἡμῶν, ἀναλογιζόμεθα πώς τίς εἰκόνες αὐτές τοῦ γλεντιοῦ καί
τῆς εὐθυμίας, τίς παρακολουθοῦν καί πάμπολλα δακρυσμένα
μάτια, ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ὑποφέρουν καί στεροῦνται τῶν
πλέον στοιχειωδῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν…!
Ὁ νέος χρόνος, δέν φέρνει ἀπό μόνος του τίς χαρούμενες
ἡμέρες πού ἀποζητοῦν οἱ ἂνθρωποι.
Οἱ ἂνθρωποι, ἒχουν τήν δυνατότητα νά φτιάξουν τίς κοινωνίες
των κατά τρόπον πού νά δημιουργοῦν ἀντί νά διαλύουν, νά
«χτίζουν» ἀντί νά «γκρεμίζουν» καί νά σκέπτωνται πώς ἲσως, ὁ
δικός τους πλουτισμός, φέρνει την δυστυχία καί τήν ανέχεια σέ
κάποιους συνανθρώπους των…!
Πόσοι ἐξ ἡμῶν σκεφθήκαμε πώς ΠΡΕΠΕΙ νά εὐχαριστήσωμε
μέ μιά θερμή Προσευχή Τόν Κύριό μας διότι μᾶς ἀξίωσε νά
δοῦμε τήν «ἀνατολή» ενός ἀκόμη χρόνου;
Καί πόσοι ἀναλογισθήκαμε πώς στό τέλος ἑκάστου ἒτους,
(ὃπως καί ἑκάστης ἡμέρας ἂλλωστε) εἶναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ἡ
αὐτοκριτική μας καί πώς ἒχομε ὑποχρέωση νά …«κάνωμε
ταμεῖο» βάζοντας στό ἓνα τάσι μιᾶς νοερᾶς ζυγαριᾶς τίς
«θετικές» μας στιγμές καί στό ἂλλο τίς «ἀρνητικές»;
Καί ἐδῶ, τίθεται ἓνα ΠΟΛΥ σοβαρό θέμα.
ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΘΑ ΚΡΙΝΩΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ;
Μέσα σ᾽ἓναν χρόνο, τί πετύχαμε ἀλλά καί ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ τομεῖς;
Μήπως στο…πόσα χρήματα βγάλαμε;
Μήπως τό πόσες φορές…γλεντήσαμε;
Μήπως τό ποῖα ὑλικά ἀγαθά ἀγοράσαμε;
Μήπως τό πόσους κατορθώσαμε νά..«πιάσωμε κορόϊδα»;
Μήπως τό «πόσα σκαλιά ἀνεβήκαμε στή κοσμική..ἱεραρχία»;
Μήπως…μήπως…μήπως…μήπως….!
Ὂχι παιδιά μου έν Κύρίω…!
Ὃλα τά πιό πάνω, ΔΕΝ ἀποτελοῦν τά κριτήρια τά ὁποῖα θά
μᾶς δώσουν τό τελικό ἀποτέλεσμα, περί τοῦ ἂν τό ἒτος πού
πέρασε ἦταν έποικοδομη- τικό ἢ ὂχι.
Τά πιό πολλά ἀπό αὐτά, πρέπει νά μποῦν στό «τάσι« της
νοερᾶς ζυγα- ριᾶς, πού ζυγίζει τά ΜΕΙΟΝ.
Διότι τά έρωτήματα πού ἒχουν Τ ΕΡΑΣΤΙΑ σημασία καί
μπαίνουν στό «τάσι» μέ τά ΘΕΤΙΚΑ μας ἐπιτεύγματα, ἒχουν
αχέση ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΩΣ μέ τό ΤΙ ἐπιτύχαμε στό ἐπίπεδο τῶν
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ μας δραστηριοτήτων.
Πρέπει νά «καθίσωμε» καί νά υπολογίσωμε, μέ ΚΑΘΑΡΗ
καρδιά καί μέ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, τό τί ἐπράξαμε γιά τόν πλησίον
μας, τό ΤΙ ἐπράξαμε σχετικῶς μέ τίς ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ μας
ἒναντι τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, τό ΠΟΣΟ κοντά εἲμαστε στά
Ἱερά μας Μυστήρια, τό ΠΟΣΗ συμμετοχή εἲχαμε σ’ Αὐτά καί τό
ΠΟΣΕΣ φορές, με ταπείνωση καί ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ
ἐπικαλεστήκαμε Τόν Κύριό μας μέσω τοῦ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟΥ
ἀξίας Πνευματικοῦ μας «ὃπλου» πού εἶναι ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Τότε καί ΜΟΝΟΝ τότε μποροῦμε νά «κάνωμε …ταμεῖο» καί νά
κάνωμε τήν αὐτοκριτική μας.
Ἂν αύτά ἒχωμε κατά νοῦν, τότε θά μπορέσωμε νά δοῦμε
καθαρά καί τό ΤΙ μποροῦμε νά ἀναμείνωμε ἀπό τό νέο ἒτος (Τό
κάθε «νέο ἒτος») καί ὂχι νά περιμένωμε πώς θά μᾶς φέρη πιό
καλές ἡμέρες ἀπό μόνο του, κατά τρόπο …«αὐτόματο»…!
Τέτοιες ἡμέρες, κατά τρόπο πού μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἀπό
ΒΛΑΚΩΔΗΣ ἓως καί ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΙΚΟΣ, ἒχομε ἀληθινό
«βομβαρδισμό» ἀπό …«μάντεις», «χαρτορίχτρες»,
«ζωδιολόγους» καί πάσης φύσεως …«μελλοντολόγους», οἱ
ὁποῖοι, ὁδηγοῦν κάθε ὀλιγόπιστο καί ἀφελῆ, σέ πολύ
ἐπικίνδυνες ἀτραπούς, ἐπιρρεάζοντας τήν ΕΛΕΥΘΕΡΗ
βούληση μέ τήν ὁποία μᾶς «ὣπλισε» Ο Δημιουργός μας.
Ἒτσι, ὁ ΑΦΕΛΗΣ καί ὀλιγόπιστος (δέν μιλᾶμε βεβαίως γιά τούς
ΜΗ πιστούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ΔΕΣΜΙΟΙ αὐτῶν τῶν ΣΚΟΤΕΙΚΩΝ
δυνάμεων), προγραμματίζει τήν ζωή του, μέ βάση τό τί τοῦ
«λένε» τά «προγνωστικά τῶν …ἀστρολόγων» καί
ἀπομακρύνεται, ἀκόμα περισσότερο ἀπό τήν ΘΕΙΑ μας ΠΙΣΤΗ.
Τό ὃ,τι Ὁ Πανάγαθος μᾶς ἀξίωσε νά φθάσωμε στήν Νέα
Πρωτοχρονιά, δέν ἒγινε ἐπειδή ἐμεῖς τό κατορθώσαμε, ἀλλά
ἐπειδή Αὐτός τό ἐπέτρεψε.
Τά ὃσα δεινά, πόλεμοι, δολοφονίες, χρηματολαγνεία,
σαρκολατρεία, παιδοφιλία (!!) κ.λπ. γεμίζουν καθημερινῶς τά
Μέσα Μαζικῆς Τυφλώσεως,
προέρχονται ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τήν Πίστη μας
καί τήν ΑΠΑΡΝΗΣΗ Τοῦ Δημιουργοῦ μας.
Ξεχνᾶμε τή Σταυρική Θυσία Του Κυρίου μας καί τό μαρτύριό
Του, τό ὁποῖο ὑπέστη γιά τόν κάθε ἂνθρωπο.
Ἂν, λοιπόν, θέλωμε νά ἒλθη μιά καλλίτερη χρονιά, ΠΡΕΠΕΙ να
γυρίσωμε στήν Πίστη τῶν Πατέρων μας, νά μή βλέπωμε
ΜΟΝΟΝ τίς δυσκολίες πού περνᾶμε ἐξ αἰτίας τῆς
ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ μας καί νά σκεφθοῦμε τό ΤΙ πρέπει νά κάνωμε
ὣστε νά καταστοῦμε ἂξιοι τῆς Θείας Εὐσπαγχνίας…!
Αδελφια μου ἐν Κυρίω άγαπητά,
εὒχομαι είς ΟΛΟΥΣ μας Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά καί σᾶς
καλῶ, μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μου, νά σταθοῦμε ΟΛΟΙ
μας στό ὓψος τῶν Πνευματικῶν μας ὑποχρεώσεων ἒναντι τῆς
Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, μέσα σέ πνεῦμα ΕΝΟΤΗΤΟΣ καί
ΦΙΛΑΛΛΗΛΙΑΣ.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί ΜΗΤΕΡΑ μας, ἂς στέρξη νά μᾶς
στηρίξη καί νά μεσιτεύση εἰς Τόν Κύριόν μας καί Θεόν μας,
ὑπέρ ΟΛΩΝ ἡμῶν τῶν ἀναξίων, ὣστε, εν ὑγεία να φθάσωμε
καί στό τέλος αὐτοῦ τοῦ χρόνου, με συνέπεια ἒναντι τῆς
Πίστεώς μας καί ΜΕΣΑ στήν θερμή ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας
μας.
Ὁ Δημιουργός μας, ΔΕΝ μᾶς θέλει ἠττοπαθεῖς καί
ἀπελπισμένους.Ἀντιθέτως, μᾶς ζητᾶ νά Τὀν
ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΜΕ καί ἒτσι, νά γίνωμε ἂξια τέκνα Του, πού
μέσα ἀπό τήν ἒνθερμη καί εἰλικρινῆ μας Προσευχή, θά
ξαναβροῦμε τήν δύναμη νά ἀντιμετωπίσωμε τίς ὃποιες
δυσκολίες, μέ τήν ἐλπίδα πώς θά μᾶς βοηθήση, ὃπως κάνει
ΠΑΝΤΟΤΕ, μέ τά γνήσια καί Πιστά Τέκνα Του.
π. Ευθύμιος Μπαρδάκας
•