Για να φύγουμε από την αποδοκιμασία του Κυρίου

Ο στόχος του κάθε πιστού του Χριστού, όταν είναι υγιής πνευματικά και γνήσιος, είναι ένας, να είναι «ευλογημένος του Κυρίου». Είναι ο πιο πολύτιμος, ο κορυφαίος για κάθε πιστό, για κάθε εκκλησία, για μία κοινωνία πιστών του Χριστού. Αυτό είναι και το υψηλότερο σημείο που μπορεί να ποθήσει, αλλά και να φτάσει ο πιστός του Χριστού.

Για να καταλάβουμε τι είναι ο ευλογημένος του Κυρίου, υπάρχει μια όμορφη και περιεκτική περιγραφή με απαράμιλλη ακρίβεια στον Ψαλμό α΄ στο εδάφιο 3:

«και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων,

το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού

δεν μαραίνεται, και πάντα όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.»



Αυτό που ζούμε στις μέρες μας δε φαίνεται να έχει καμία σχέση με αυτήν την περιγραφή της ευλογίας και του ευλογημένου που υπόσχεται και χαρίζει ο Κύριος στους δικούς Του πιστούς. Στις μέρες μας ζούμε μάλλον σε περιβάλλον κρίσης και αποδοκιμασίας του Κυρίου, το αντίθετο δηλαδή του ευλογημένου, όπως αναλυτικά μας περιγράφεται στο Δευτερονόμιο κη΄ από το εδάφιο 15 και κάτω.



Λιγόλογα, αλλά εύστοχα και περιεκτικά έχουμε χαραγμένο το δρόμο της επιστροφής στην ευλογία του Κυρίου, τα βήματα αναστροφής από την αποδοκιμασία στην ευλογία και την ευεργεσία Του. Αναφέρουμε επιγραμματικά μερικά σημεία από τις δεκάδες που συναντάμε μέσα στην Αγία Γραφή που μας περιγράφουν το δρόμο που μας καλεί ο Κύριος να ακολουθήσουμε, τη στρατηγική που Εκείνος έχει χαράξει, τη θέση που επιθυμεί ο Ίδιος να μας δει να παίρνουμε για να μας ευλογήσει:

Δευτερονόμιο ζ΄ 6: «Λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου».

Δευτερονόμιο ιδ΄21: «Λαός άγιος είσαι εις Κύριον τον Θεόν σου».

Εφεσίους α΄ 4: « Εξέλεξεν ημάς… διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον Αυτού».

Α΄Πέτρου α΄15-16: «άγιοι εν πάση διαγωγή… άγιοι γίνεσθε, διότι Εγώ είμαι Άγιος».

Αποκάλυψη Ιωάννου κβ΄11 : « Ο άγιος… έτι άγιος».

Β΄Κορινθίους ς΄17: «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε, και μη εγγίσητε ακάθαρτον… λέγει Κύριος ».



Αυτό το τελευταίο εδάφιο είναι κατά τη γνώμη μου και ένας από τους καλύτερους ορισμούς της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, ορισμός λειτουργίας και αποστολής της.



Στο σημείο αυτό χρειάζεται να τονίσουμε ότι γύρω από το τι είναι και τι δεν είναι ακάθαρτο υπάρχει ένα επικίνδυνο παιχνίδι του εχθρού της ψυχής μας, που θέλει να μας αποπροσανατολίσει και να μας στείλει στην αιώνια απώλεια. Εστιάζουμε και περιορίζουμε το ακάθαρτο σε δύο-τρεις μορφές και εστίες αμαρτίας και αφήνουμε άλλες πελώριες πηγές επικίνδυνης αμαρτίας να διαφεύγουν από την προσοχή μας και τη διδασκαλία μας. Μιλάμε συνήθως για την αμαρτία της σεξουαλικής σφαίρας, τη ροκ μουσική, την εξωτερική εμφάνιση που έχει σχέση με το ντύσιμο κυρίως, ενώ την ίδια στιγμή, κάτω από τη μύτη μας περνάνε ανεμπόδιστα ορδές αμαρτίας που έχουν σχέση με το πνεύμα του κόσμου, τις πρακτικές του κόσμου, τη νοοτροπία του κόσμου, τον τρόπο σκέψης και ενέργειας του κόσμου και της σάρκας. Οι οπαδοί είναι σάρκα, οι ομάδες, οι ευνοούμενοι, οι παρατάξεις, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι κόσμος, για τον Θεό είναι αμαρτία. Το ίδιο οι σκοπιμότητες, οι συμμαχίες, οι υπολογισμοί, οι ίντριγκες, τα συμφέροντα, οι προσωπικές φιλοδοξίες και επιδιώξεις στα άγια του Θεού, η αποσιώπηση της αλήθειας, το στρογγύλεμα, οι αριθμοί… Κάποτε ο Δαβίδ, ο εκλεγμένος και χρισμένος βασιλιάς του λαού του Κυρίου, μέτρησε το λαό και έπεσε βαρύ το χέρι του Θεού επάνω τους. Εμείς ζούμε με τους αριθμούς και για τους αριθμούς! Με τους συσχετισμούς… οι δικοί μας, οι δικοί τους, οι άλλοι, εμείς, οι ισορροπίες….

Θα ήταν καλό και θα φωτιζόταν πολύ η σκέψη μας, αν ρωτούσαμε τους εαυτούς μας, μήπως να βγάλουμε έξω από την Εκκλησία του Χριστού το κοσμικό ντύσιμο αλλά να αφήσουμε μέσα τη συκοφαντία, την υποκρισία, τη σκοπιμότητα των ενεργειών, τις φιλοδοξίες; Να ακούμε μόνο κλασική μουσική, αποδεκτή από όλους, και ταυτόχρονα να καλλιεργούμε μεταξύ μας τις κατηγόριες, την εμπάθεια, τις πικρίες, τη βλασφημία; Είναι αυτό άγια ζωή, είναι αυτή η αγιότητα που μας καλεί ο Κύριος να περπατήσουμε, είναι αυτός ο αγιασμός που μας καλεί να αυξηθούμε;

Αφού λοιπόν εμείς επιλέγουμε αυτό το μοντέλο για να ζήσουμε, που είναι μία δικής μας επινόησης και σύνθεσης πίστη και ζωή, ο Κύριος σταματά να ευλογεί, να ευοδώνει, και στέλνει κρίση και αποδοκιμασία. Απομακρύνεται, κλείνει το χέρι των ευλογιών Του, μας στερεί την παρουσία Του, κλείνει «τον αγαθόν θησαυρόν Αυτού», Δευτερονόμιο κη΄ 12 ) . Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αυτό που ζούμε στις μέρες μας. Πληγές, χωρισμοί, διαιρέσεις, μαρασμός, διολίσθηση του κόσμου μέσα μας και ανάμεσά μας και απομάκρυνση του Κυρίου από τη ζωή μας. Αργοί και άκαρποι! Αναποτελεσματικοί ποιμένες, άκαρπη ποίμανση.



Είμαστε τόσο μακριά από το δοξασμένο στόχο της αγάπης του Θεού για εμάς, που είναι να απορεί κανείς με την ανοχή Του, την καλοσύνη Του, τη μακροθυμία Του.



Ο δρόμος για την αναστροφή αυτής της θλιβερής και επικίνδυνης πορείας είναι αυτό που αναφέρει με τόσο λίγες λέξεις, αλλά περιεκτικά και με μεγάλη ακρίβεια,

«Εξέλθετε, αποχωρίσθητε, μη εγγίσετε ακάθαρτο». Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που είναι οι κακές ημέρες του Τέλους, η παραγγελία του Κυρίου είναι πολύ συγκεκριμένη και βαρυσήμαντη: «Ο άγιος ας γίνη έτι άγιος» (Αποκάλυψη Ιωάννου κβ΄ 11).



Επεκτείνοντας αυτές τις σκέψεις στην κοινωνία των πιστών του Χριστού που ανήκουμε και ζούμε, είναι πολύ φυσικό, όλοι μας να ποθούμε μία κοινότητα υγιών πιστών, ευλογημένη από τον Κύριο με ενότητα, με δύναμη, με αποτελέσματα, με μαρτυρία άγια και καθαρή, τέλεια ξεχωρισμένοι από τον κόσμο της ασέβειας και της αμαρτίας. Αυτός είναι ο στόχος, ο πόθος όλων μας. Η πραγματικότητα όμως που ζούμε είναι τελείως διαφορετική. Ούτε ευλογημένοι είμαστε, ούτε κοινωνία είμαστε! Πολυδιασπασμένοι, αναποτελεσματικοί, με διαφωνίες, με απόρριψη, με απόσταση, με ένταση μεταξύ μας, με πικρίες, με ανταγωνισμό. Ακόμα και όταν πρόκειται για την κατάσταση που έχουμε περιέλθει, την «αρρώστια μας», τα αίτια και τη διάγνωση, πάλι διαφωνούμε. Γενικώς διαφωνούμε όλοι με όλους και με όλα. Μοιάζει σα να είναι το «εθνικό μας προϊόν» οι διαφωνίες. Σε ελάχιστα συμφωνούμε και συμπίπτουμε. Και όλα αυτά τα στενάχωρα, προβάλλονται επάνω στον πόθο και το όραμα του Κυρίου μας «Πάτερ άγιε,…δια να ήναι έν καθώς ημείς » ( Ιωάννης ιζ΄ 11).

Η δική μας προσέγγιση, που τη στέλνουμε με τον τρόπο μας στον Κύριο, είναι τελείως διαφορετική, «Κύριε, ευλόγησέ μας Εσύ, αλλά εμείς ένα δεν θα είμαστε ποτέ». Ο Κύριος έχει εκπονήσει ο Ίδιος την πορεία που μας καλεί να ακολουθήσουμε για να είμαστε ευλογημένοι Του. Δεν τροποποιεί τις αποφάσεις Του, δεν δέχεται αλλαγές από εμάς, παρά μόνο υπακοή και συμμόρφωση, δεν συμβιβάζεται, δεν κατεβάζει τον πήχη. Σε εμάς μένει να συμφωνήσουμε, να ακολουθήσουμε με πιστότητα και χωρίς παρέκκλιση δεξιά ή αριστερά το νόμο Του, τις εντολές Του, τις αρχές της ζωής που μας προσφέρει.



· Να επιστρέψουμε στην αγιότητα! ΄Αγια και καθαρή ζωή, τελείως αποκομμένη από τον κόσμο της σάρκας, της ασέβειας,από τις πρακτικές , τη νοοτροπία του κόσμου. «Άγιοι εν πάση διαγωγή» ( Α΄ Πέτρου α΄ 15 ), ξεχωρισμένοι για τα σχέδια της Βασιλείας Του, για να εκτελέσουμε το θέλημά Του μπροστά στα μάτια των ανθρώπων της αμαρτίας. Η ζωή μας, οι ενέργειές μας, οι χειρισμοί μας, το περπάτημά μας διαφορετικό και ξεχωρισμένο από τους δρόμους της σάρκας.«Εξέλθετε, αποχωρίσθητε και μη εγγίσετε ακάθαρτο».

· Να επιστρέψουμε στο ένα! Να ζήσουμε αυτό που πόθησε για μας να ζήσουμε ο Ιησούς Χριστός. Ενωμένοι, σφιχτοπλεγμένοι, «θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντες», «προλαμβάνοντες να τιμάμε ο ένας τον άλλον».



· Να επιστρέψουμε στην Αγία Γραφή! Μία από τις κύριες αιτίες της θλιβερής κατάστασής μας είναι ότι βιαστήκαμε να κλείσουμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Νομίζουμε ότι τα ξέρουμε. Χρησιμοποιούμε την Αγία Γραφή για να αντλούμε κηρύγματα και διδασκαλία για τους άλλους. Εγχειρίδιο διδασκαλίας, εγκόλπιο, οδηγός κηρυγμάτων. Αποκλίναμε και απομακρυνόμαστε. Να αρχίσουμε να δοκιμάζουμε τα πάντα, να φιλτράρουμε την πορεία μας μέσα από το Λόγο του Θεού. Να ξαναστήσουμε το πιστεύω μας, τις αρχές μας, το κήρυγμα, τη διδασκαλία μας, τις πρακτικές μας στις αρχές της Αγίας Γραφής με υπακοή, με σεβασμό, με φόβο, με διάθεση καρδιάς να εκτελέσουμε ακριβώς το θέλημα του Κυρίου και να ζήσουμε τη ζωή του Ιησού Χριστού.



· Να επιστρέψουμε στον Ιησού Χριστό. Όχι ότι δεν πιστεύουμε ή ότι δεν είμαστε του Κυρίου, αλλά δεν ταυτιστήκαμε με τη ζωή Του, δεν ζούμε «καθώς Εκείνος περιεπάτησε, …εις τα ίχνη Του».Αυτό που ζούμε είναι ο εαυτός μας, η ζωή μας, και παράλληλα πιστεύουμε και στον Ιησού Χριστό. Το μυστικό όμως της ευλογημένης ζωής είναι το «συσταυρωμένοι και συναναστημένοι μαζί με τον Χριστό»! «Να μορφωθεί μέσα μας ο Χριστός, ….να κατοικήσει ο Χριστός διά της πίστεως στις καρδιές μας, …να ζει μέσα μας ο Χριστός», να γίνει ο νέος μας εαυτός, ο νέος μας Κύριος, να ζει Εκείνος στη θέση του παλιού μας εαυτού. Να γίνει «ο Κύριός μας και ο Θεός μας».



Επιστροφή στην αγιότητα.

Επιστροφή στο «ένα» του Κυρίου.

Επιστροφή στο Ευαγγέλιο.

Επιστροφή στον εν ημίν Ιησού Χριστό.



Ίσως το πιο σοφό που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να σταματήσουν όλα, τα πάντα, να παγώσουν σχέδια και εξελίξεις και να ξαναρχίσουμε σωστά, πνευματικά, καθαρά, άγια, όπως πρέπει στο λαό τον εκλεκτό του Κυρίου.



Μία διαμαρτύρηση, μέσα στη διαμαρτύρηση! Στις μέρες μας η διαμαρτύρηση με στόχο την άγια και καθαρή ζωή είναι πολλές φορές στα χέρια ανθρώπων που ενώ αποκηρύττουν κάποιες μορφές αμαρτίας, κρατούν άλλες, ίσως βαρύτερες και τις μεταχειρίζονται σε καθημερινή βάση και βλάπτουν τη φήμη αδελφών τους και του ονόματος του Χριστού. Την ώρα που μιλούν για την άγια ζωή του Χριστού, έχουν φιλοδοξίες, εγωισμούς, προσωπικές επιδιώξεις, εξυπηρετούν τα προσωπικά, σαρκικά τους σχέδια. Για αυτές τις περιπτώσεις μιλάει ο Κύριός μας όταν λέει για τις κακές ημέρες του Τέλους: «έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας ηρνημένη δε την δύναμιν αυτής και τούτους φεύγε» (Β΄Τιμόθ γ΄1-6)



Μία διαμαρτύρηση, μέσα στη διαμαρτύρηση! Να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, να δούμε ποια είναι τα πραγματικά αδέλφια μας, οι άγιοι συμπολίτες μας, που μαζί τους πορευόμαστε προς τον Ουρανό. Εντελώς ξεκάθαρες θέσεις και αρχές, βασισμένες με απόλυτο τρόπο στην Αγία Γραφή του Κυρίου. Σίγουρα δεν είμαστε όλοι. Σε κάποιο σημείο οι δρόμοι μας χωρίζουν, απομακρύνονται. Δεν ζούμε τα ίδια. Ίσως δεν είμαστε πολλοί. Όμως δεν είναι στοιχείο οι αριθμοί για τον Θεό. Δεν είναι δείκτης ούτε ευλογίας, ούτε επιδοκιμασίας του Κυρίου.





Μάλλον άλλο πρέπει να είναι το κριτήριο και το μέτρο μας. «Μετά των επικαλουμένων τον Κύριον εκ καθαράς καρδίας» ( Β΄Τιμόθεον β΄22). Αυτός είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να ευαρεστήσουμε τον Κύριο και να είμαστε οι ευλογημένοι Του. «Εξέλθετε, αποχωρίσθητε και μη εγγίσετε ακάθαρτο». Αυτή είναι η στρατηγική του Κυρίου. Ξεκάθαρη, εύληπτη, εφαρμόσιμη. Και συνοδεύεται από τη μέγιστη και πιο ζηλευτή απόδοση: «και πάντα όσα αν πράττη θέλουσιν ευοδωθή».





Θα θυμηθώ στο σημείο αυτό τα λόγια του Κυρίου μας που θέλει να μας καμαρώσει ευλογημένους Του σε τούτη τη ζωή και δοξασμένους συγκληρονόμους της Βασιλείας Του στη δόξα του Ουρανού:

«Εάν ο λαός Μου, επι τον οποίον εκλήθη το όνομά Μου, ταπεινώσωσι εαυτούς

και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπό Μου και επιστρέψωσι από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτία αυτών, και θεραπεύσει την γην αυτών»,

(Β’ Χρονικών 7:14)



Μέσα σε αυτό το εδάφιο του Λόγου του Θεού βρίσκεται με κάθε λεπτομέρεια η στρατηγική που προτείνει να ακολουθήσουμε ο Κύριος, όταν μας καλεί να φύγουμε από τη δίκαιη οργή Του, να φύγουμε από την κατάρα και την αποδοκιμασία, ώστε το στρεβλό να γίνει ευθές και το χωλό να γιατρευτεί.