Ὁ Θεός προτιμᾶ νά εἶσαι μεγάλος ἁμαρτωλός καί ταπεινός - ὅπως ἡ πόρνη, ὁ τελώνης, ἡ Σαμαρείτιδα - καί μετανοών, παρά "μικρός" ἁμαρτωλός ὑπερήφανος καί ἀμετανόητος - ὅπως οἱ γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι.
Οἱ μεγάλοι ἁμαρτωλοί περνοῦν τήν κρίση ἐδῶ, στή γῆ. Τούς κρίνει ἡ ἴδια τους ἡ συνείδηση ἀλλά καί ἡ κοινωνία. Οἱ "μικροί" ἁμαρτωλοί, ἄν δέν κάνουν πιό μεγάλες ἁμαρτίες γιά νά μετανοήσουν, θά ἀντιμετωπίσουν τήν κρίση στόν οὐρανό.
"Ἡ γάρ κρίσις ἀνέλεος τῶ μή ποιήσαντι ἔλεος" (Ἰακ. β΄13). Ἐκεῖνοι πού εἶναι ἄτεγκτοι καί δέν δείχνουν εὐσπλαχνία στούς "μεγάλους" ἁμαρτωλούς, θά ἔρθουν ἀντιμέτωποι μέ τήν ἀνηλεή κρίση, σύμφωνα μέ τόν Λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.